باقی شیرازی = متوفی ....

No image

باقی شیرازی = متوفی ....

امیر سید شریف الدین متخلص بباقی فرزند شریف الدین ثانی

در هفت اقلیم آمده است: چند گاه در زمان فرمانفرمائی شاه طهماسب صفوی بوزارت عراق عجم افتاد و پس از آنکه بمضمون این مصرع «بشهر خود روم و شهریار خود باشم» رایت قضا و کلانتری شیراز را برافراشت بنا بر غرض حساد و اغوای اهل عناد میان او و ابراهیم خان والی فارس نزاعی بهمرسید ـ بوزارت دارابجرد قانع گردید ـ و در آنجا غزلی گفته بشیراز فرستاد که ابیات ذیل از آن جمله است:

در موسم گل ساغر صهبا مزه دارد با آن گل رعنا می حمرا مزه دارد
شیراز نمیخواهم و دارائی آنجا درویشی و جو کاری دارا مزه دارد
دیگر نروی جانب شیراز شریفی هر چند که گلگشت مصلی مزه دارد

چون این غزل مسموع ابراهیم خان گردید فرمود تا شعراء شیراز تتبع نمایند مولانا عالمی دارابجردی این بیت بگفت:

از میوة شیراز چو محروم نشستی خرما بخور ایدوست که خرما مزه دارد

و بعد از چندگاه سر علم میر مزبور از ربض فلک هفتم در گذشته بمنصب جلیل ـ المرتبت وزارت رسید و ابتدا ابراهیم خان را معزول بلکه ماخوذ ساخت ـ و پس از آن لوای ارتحال بعالم بالا افراخت ـ و میر در اکثر مستلذات انواع تکلفات را بکار میبرد خصوص در اطعمه که یک صحن طعام را دوازده هزار دینار صرف مینموده [1] سال فوتش بدست نیامد.

[1] ـ اغراق آمیز است ـ مگر اینکه فرض کنیم در صحن طعام بجای خوردنی مثلا جواهر پیچیده است با اینکه دینار (مثل امروز) ارزشی نداشته است.

Powered by TayaCMS