حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 22:20
وی فرزند مرحوم حاجی سید عباس (1238 ج 4 ش 541) و خود از علما و فقها و مانند پدر خود به مجتهد معروف بود. و او در اینسال ـ چنانکه در «الذریعه 7: ش 934 ـ 935» نوشته ـ در شیراز متولد شده و در نزد میرزای رشتی و آخوند خراسانی درس خوانده و «تقریرات دروس» آن دو استاد راد را از نماز و بیع و غیره در کتابی شامل چندین مجلد جمع نموده، و نیز «خطابههائی به عربی و فارسی در استحکام مشروطیت» انشا فرموده. و آخر در پنج شنبه هیجدهم ماه رجب الفرد سنه 1343 هزار و سیصد و چهل و سه ـ مطابق 23 دلو ماه برجی ـ در شیراز وفات کرد و در تکیة حافظیه دفن شد، چنانکه نص جلد مذکور «الذریعه در شمارههای مرقوم است، و در جلد چهارم: ش 1671» وفات او را در نجف اشرف نوشته، و در این صورت نشاید که قبر او در حافظیه شیراز باشد؛ و ظاهراً موقوفات جلد هفتم درست است و در جلد چهارم اشتباه شده.
و در «روزنامة اطلاعات: س 14 ش 4135 صادره در 29 اسفند 1318 ص 8» وفات آقا سید علی کازرونی از علماء شیراز را در سن صد سالگی در صبح 4 شنبه هیمن 29 اسفند نوشته که مطابق 10 صفر 1359 بشود، و ظاهراً وی غیر از صاحب عنوان باشد. رجوع شود به «نقبا: 1460 ش 1972».
و به هر حال، وی را فرزندی است به نام سید محمد که از علما و مشتغلین نجف بشمار آید . رجوع شود به «الذریعه 9: 743 سطر 16».
1358 ـ وفات شیخ علی حرز الدین نجفی
وی فرزند شیخ عبدالله بن حمدالله بن شیخ محمود حرز الدین مسلمی و خود عالمی طبیب بوده و به طوری که در «الذریعه 17: 277ش 270» نوشته «کتابی در طب و تشریح» تألیف کرده که فرزندش شیخ محمد حرز (که در سال 1273 ش 1278 ص 2052گذشت) شرحی بر آن نوشته و در این سال وفات کرده.