حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
17 اسفند 1396, 6:31
از اکابر فضلاء متأخرین و اعاظم علماء عالمین بوده به شرف تلمّذ بسیاری از علماء ربّانییّتن گشته از جمله‌ی آن جناب سیّد سند استاد الکلّ فی الکلّ هادی الوری الی خیر السّبل حجة الاسلام آقا سیّد باقر رشتی بن محمد تقی رشتی.
و از آن جمله اشرف الفضلاء مولانا محمد شریف الملقّب به شرف العلماء طاب ثراه و جنابین عالمین عاملین السیّد محمد صاحب مفاتیح الاصول و حضرت آقا سیّد محمد مهدی فرزندان خاتم المجتهدین جناب آقا سیّد علی طباطبائی طاب ثراه و آخوند ملا احمد نراقی و آقا محمد علی بن آقا محمد باقر المازندرانی النّجفی تلمیذ السّیخ جعفر النّجفی و فاضل محقّق و کامل مدقّق حاجّ ملا نور علی مازندرانی تلمیذ جناب سیّد محمد صاحب مفاتیح و حاجّ ملا عبّاس علی الکزازی اصلا و الکرمانشاهی مسکنا و حاجّ ملا آقا محمد جعفر آباده‌ی الفارسی و از اکثر مشایخ خود اجازت یافته.
از تصانیف شریفه اوست: کتاب مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام و آن کتابی است بروتیره کتاب ریاض المسائل المعروف به شرح کبیر و جمع نموده در آن فروع مسائل را و استدلال نموده از احادیث و آیات و بیان قواعد اصولیّه و تعارض ادلّه در آن باستیعاب تمام آورده چنانچه در اجازه خود موسوم به روضه‌ی بهیّه که در آن تراجم علماء را به تفصیل تمام ایراد نموده ذکر نموده و گفته که از این کتاب چیزی از طهارت و صلوة تصنیف شده و مبحث صوم تمام و چیزی از زکوة و مبحث خمس تمام و باقی مباحث هم ناتمام اند دیگر از تصانیف او شرحی است بر مبحث تجارت روضه و رساله ای است در صلوة مسمّی به مرشد العوام دیگر از تصانیف رائقه و تؤالیف لائقه او است کتاب القواعد الشریفة در بیان قواعد اصولیّه به ظاهر در این کتاب از افادات استاد خود شریف العلماء طاب مرقده الشّریف را در آن درج فرموده و از افادات اوست بعض حواشی بر مناسک حجّ جناب حجة الاسلام آقا سیّد باقر رشتی اعلی الله مقامه جناب موصوف دو پسر داشت یکی بزرگتر مسمّی به علیّ اکبر المعروف به آقا کوچک و دیگر مسمّی به علی اصغر و این هر دو برادر از پدر خود اجازه مفصّله یافته اند و کتاب مسمّی به روضه‌ی بهیّه فی الاجازة الشّفیعیّة که از مصنّفات جناب موصوف است مستمل است بر اجازه‌ی همین دو پسر و متضمّن است بر ذکر تراجم علمای عاملین و احوالات فقهاء کاملین از متقدّمین ومتأخّرین وفات جناب موصوف از این قطعه بر می‌آید.
تاریخ انخساف ذلک القمر قل سیّد مقدّس مستبشر
و بعضی از اعاظم ضبط تاریخ وفات در این شعر کرده:
برای ضبط تاریخ وفاتش از دم غیبی به گوش من ندا آمد فمنهم من قضی نحبه
و نیز صاحب مآثر ذکر آن جناب به این عنوان نمود:
حاجّ سیّد شفیع خالقی از مشاهیر شاگردهای شریف العلماء مازندرانی است و اصول کربلائیّه را در کتاب قواعدش مانند صاحب ضوابط به سلک تحریر کشیده و خدمت علّامة العصر محمد جواد آباده فارسی برای تحصیل و تکمیل رسیده و در اجازه کبرای مطبوعه طهران تراجم کثیر از علماء متأخرین از عهد صاحب لؤلؤة البحرین را بر وجه اشارت وارد کرده است گروهی از مجتهدین عصر در اصول شاگردی او را کرده اند در علم حدیث و تصحیح اسناد و معرفت احوال رواة و فنّ شریف درایه بین الاقران بر همه مقدّم بود و جمله را مسلّم اشتغالش به تدریس و ترویج در خصبه‌ی بروجرد از بلاد لر کوچک بود انتهی. در آخر روضه‌ی بهیّه این تاریخ وفات آن مرحوم نوشته بود در این جا نیز ثبت کرده شد از نتایج افکار جناب الشّیخ محمد تقی الدّزفولی است:
چه زد سیّد شفیع از این جهان سوی جنان خرگه ز فیض عالم خود اکلیل فضل افراشت تا برمه
همه کرّوبیان از بهر او واحسرتا گویان بنالیدند از دل در عزای او گه و بی گه
انتهی مختصرا. 1280.
ملا علی اکبر اعمی کرمانی اگر چه کور مادر زاد بوده لکن به پایه‌ی اجتهاد رسید و در حدود ثمانین بعد المأتین و الالف وفات یافت. انتهی.