حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 دی 1396, 4:35
صاحب تجلی می‌گوید که در اوائل امر تحصیل علوم در دهلی از علماء کرام کرد، و در دها که جهانگیر آباد هم اکتساب نمود، چون دل تنویر منیرش را سرمایه علوم گنجینة فضائل آفریدند، از فراوان روحانیت انوار علوم برچید و از اکثری دانشمندان فیض اندوخت و بر مماثل و اقران خود بلند نامی یافت، حتی که در زمان وی هیچ عالمی پنجه علمش را برنتافت، و نظیرش در هند همچو عنقا بود، در عمر هیجده سالگی شرح تصنیف کرده که از نام معراج الفهوم شرح سلم العلوم مؤلّف محمد علی اشتهارد دارد، و از ذریعة درس آن صدها طلبه سمرایه اندوخته تحصیل تمام کردند آنجام کار همان که نصیبی خوانده بود.
گویند که در عین شباب که هنگام عروج مهر علوم بود زوال آمد، و در گوشة خاک دها که پنهان شد، سال وفاتش معلوم نیست، انتهی مختصراً.
قاضی خیر الله پسر کوچک مفتی سید مبارک جونپوری
صاحب تجلی فرموده که او زمین علوم از والد ماجد خود پیموده و از زکاوت دهن باندک زمانه فاتحة فراغ خواند و قاضی جونپورگشت و بر سجاده موروثی قدم نهاد، بجز درس و تدریس و کار خدمت مفوضه کار و شغل دیگر نداشت.
چون گوهر عمرش بپایان رسید بر خاک جونپور غلطید، پس زیاده از آن دریافت نشد، انتهی.