وی فاضل جلیل و مقدس نبیل متقی و سخی و جواد بوده از تلامذه‌ی جناب مولانا شیخ محسن بن خنفر بوده ولادت شان در سنه یک هزار و دو صد و سی و نه بوده.
و در سنه یک هزار و دویست و هفتاد و سه وفات یافت در نجف اشرف در رواق حضرت مدفون شد، و احوالشان از کتاب نظم اللئالی فی علم الرجال که مؤلفه السید محمد بن السّید هاشم برادر ایشان است نقل می‌شود ملاحضه باید کرد، کما قال علی بن هاشم بن میر شجاع الرّضوی الموسوی یلقّب بالهندی لانّ جدّه قدم من بلد بالهند یقال له لکهنو فسکن النّجف و کان تقیّا سخیّا شریفا متعبّدا و حکیت له سفر قدومه کرامة عجیبة و کان هاشم ثقة حسن الخلق نقیّا عالما فاضلا کاملا مدرّسا تلمّذ علی استاذی الثّقة الضّابطة التّقی الورع العالم العلّامة الشّیخ محسن بن خنفر و وفی له بطول المکث عنده و عدم الانصراف عنه بحیل اعدائه الّذین صرفوا اکثر تلامذته عنه یومئذ.
و مات هاشم فی اوائل سنّ الکهولة بالطّاعون الجارف الکائن اوائله فی سنة ستّ و اربعین بعد الالف و المأتین من الهجرة الشّریفة الدّاخل فی النّجف فی شهر رمضان من تلک السّنة مستمرّ الی المحرّم من سنة سبع و اربعین بعد المأتین و الالف منقطعا فیه عن النّجف ثلثة اشهر و ان لم ینقطع عن بقیّة العراق عایدا بعد ذلک مستمرّا ثانیا الی آخر السّنة و کان بسنین یومئذ اربعة سنین تقریبا و یحکی لهاشم ذاکرامتان فی حیوته و بعد دفنه و ثالثه فی مرضه.
و کانت وفاة استاذنا المزبور الشّیخ محسن لیلة السبت بعد العشآء بفاصلة یسیرة فی شهر ربیع الاوّل فی لیلة تسع و عشرین بعد الالف و المأتین فی اواخر الخریف و اواخر حلول الوبا فی النّجف الاشرف فی مرض الحمی المطبقة او المحترقة و کنت لا اساله عن شئ الا وجدت له جوابا حاضرا مع حفظ المستند و کان اذا درس اتی بماله دخل من سائر العلوم فی المطلب و اذا ذکر الاحادیث ذکرها باسانیدها محفوظة عن ظهر القلب و کان وحید زمانه فی فنّ الرّجال انّه لم یکن کک ایضا فی غیره من سائر الفنون المشهورة و کان یحافظ علی متن الحدیث و یستدرک علی وسائل الحرّ العاملی
و کان له علوّ فی الدّین و الدّنیا و فضل، و کان بعض الثّقات ینقل
عنه التّصریح غیر مرّة بالاعتراف لی بالاجتهاد و المطلق و انا اذ ذاک شابّ لم ینبت فی وجهی من الشّعر شئ و کنت اسمع منه کغیری من البلوی من بذلک کثیرا و کان لغزارة علمه و احاطته و تفرّده بذلک ربّما انکر فضیلة بعض الاساطین و کان خشنا فی الله لا یداهن و لا یبالی اقبل النّاس علیه ام اعرضوا عنه و حکیت له کرامات عجیبة و شاهدت منه بعضها و کان علیّ المذکور اخی لابوین اکبر منّی بثلث سنین ولد فی سنة الف و مأتین و تسع و ثلثین.
و توفّی رحمه الله تعالی لیلة الخمیس بعد ساعة الرّابعة من اللّیلة التّاسعة من شهر جمادی الثّانی سنه ثلث و سبعین بعد الالف و مأتین فی مرض المطبقة بعد ما برئ من مرض و بائی کان حدث فی تلک السّنة فی النّجف الاشرف
فقال بعض من رثاه فی تاریخه : قد رفعناه مکانا بالسّموات علیّا.
و کان فهّانة فاضلا ظریفا صنّف کتابا حسنا وجیزا فی الرّهن و کان من افضل تلامذة الشّیخ محمد حسن بن الشّیخ باقر مصنّف جواهر الکلام و هو کتاب عجیب فی الفقه لم یعمل مثله فیه کید الحاسرین و اعدآء الدّین یشتمل علی اربع و عشرین مجلّدا یشرح به شرائع الاسلام للمحقّق الحلّی قدّس سرّه و قد بلغ خبره الافادة و اشتهر اشتهار الشّمس فی رابعة النّهار و کانت مدرسته اعظم المدارس یجتمع فیها الافاضل من اهل کلّ ناحیة و کان من مشایخ الاجازة، و لی اجازة یتّصل به بواسطة واحدة و قد مرّ له ذکر ترجمة علیّ بن الخلیل و کان علیّ بن هاشم صهره علی ابنته و کذلک کنت صهره علی ابنة اخری له.
و تلمّذ علیّ قلیلا عند الشّیخ حسن بن الشّیخ جعفر بن الشّیخ الخضر القنل قناوی ره و کان الشّیخ حسن ره عالما علامة فاضلا ثقة تقیّا ورعا محتاطا لا نظیر له فی زمانه فی الاقتدار علی التّفریع و التّصویر فی مسائل الفقه و فی حسن الخلق و الادب و الوجاهة عند الموالف و المخالف
له مصنّفات جیّدة فیه و فی اصول الفقه، منها: انوار الفقاهة، و کانت صلواتی خلفه ایّام حیوته و تقلیدی و رجوعی فی الفتاوی الیه و
و توفّی رحمه الله فی سنه اثنین و ستّین بعد الالف و المأتین فی المرض الوبائی فی النّجف فی شوّال من تلک السّنة المنقطع عنها فی ثامن عشر ذی القعدة و هو یوم فراغی من کتابی الطّهارة من شوارع الاعلام الی شرایع الاسلام و کان اتّفق انی کتبت علی هامش الورقة الاخیرة منه الدّعاء بانقطاعه فنبّهت بعد ذلک علی موافقه الاجابة و کانت الرّیاسة العلمیّة الدّینیّة و الدّنیویّة قبل الحسن بن جعفر لاخیه علیّ بن جعفر کان التّقی اعلم و اعظم منه
و له شرح علی قواعد العلّامة ره فی الاخبار و قبلهم موسی بن جعفر کان بمنزلة السّلطان فی العراق فی مسموعه الکلمةعند مسموعه ائمة الجود مع عظم شانه فی العلم و الفضل و قبلهم لابیهم الشّیخ جعفر و شیخ الطّائفة عن زمانه و سماله فی الثّقة و الجلالة و العلم اشهر من ان یذکر له کتب منها: کشف الغطاء، و فیه العبادات لم یعمل مثله فی کثرة الفروع و الاحاطة بها و نحو ذلک
و منها شرحه علی القواعد فی المعاملات، و منها کتاب له فی اصول الفقه و عثرت علی کتاب له فی الرد علی الاخبارییّن مجلّد کبیر بخطّه الشّریف علی الظّ و الظّاهر انّه بعد لم یخرج الی المبیّضة و انّه نسخة واحدة و کان مکتوم اذ لم اسمع به قبل مشاهدته و لم اعرفه من غیرها.
و کانت وفاته قدّس سرّه فی سنة ثمان و عشرین بعد الف و مأتین
و تلمّذ علیّ ایضا علی استادنا المحسن فی اصول الفقه ثمّ علی شیخنا و استاذنا المرتضی بن محمد امین الانصاری الّذی انتهت الیه ریاسة الامامیّة بعد مشایخنا الماضین و هو بها حقیق اذ لا یبادر به احد فی التّقی و کثرة الصّلوة و الصّلوات و العلم اصولا و فروعا و العمل و حسن الاخلاق
له کتب فی الاصول و الفقه لا یسع الواقف علیها و علی ما فیها من الدّقایق العجیبه و التّحقیقات الغریبة مع لزوم الجادّة المستقیمة و السّلیقة المعتدلة الا الالتزام لما یری بالموافقة و التّسلیم حتّی یری المجتهد النّاظر فی ذلک نفسه کالمقلّد و ذلک اقلّ شئ یقال فی حقّه فقد اشتهر امره فی الآفاق و ذکره علی المنابر علی وضع لم یتّفق قبله لغیره و کان مرجعا للشّیعة قاطبة فی دینهم و دنیاهم و ظهرت له کرامة عجیبة فنسأل الله التّوفیق لما وفق له جزاه الله عنّا و عن المسلمین خیر الجزآء و دام ظلّه علیهم
و کان لعلّی خال یقال له السّیّد حسن العاملی، وقفت علی مجلّد من مجلّدات مصنّفة فی الفقه و کان فی التّجارة فاعجبنی، و کان ابوه جدّ علیّ لامّة السیّد حسین بن السیّد ابی الحسن بن السیّد حیدر العاملی قدّس سرّه عالما فاضلا معروفا مشهورا جلیلا تلمّذ علیه السیّد جواد صاحب مفتاح الکرامة ابن السیّد محمد بن عمّ السیّد ابی الحسن بن السیّد حیدر علی العاملی جناب الشّیخ محمد حسن صاحب جواهر الکلام المتقدّم ذکره کما سمع منه فی مدرسته و غیره و کان السیّد حسین علی ما نقل مفصّلا علی السیّد جواد هدیا و خلفا و علما السیّد محمد مهدی الطّباطبائی بحرالعلوم الآتی ذکره فی موضعه انشآءالله تعالی و کان ینقل انّ الفاضل المیرزا ابی القاسم القمی صاحب القوانین فی الاصول لما ورد النّجف الاشرف و اراد المباحثة مع العلمآء فی مسئلة حجیّة المظنّة فطال الکلام بینه و بین السیّد حسین ره و کلّما فی قوانینه فی مبحث الاجتهاد بلفظ قلنا فهی للسیّد حسین و الجواب بقلّت للمیرزا اخبرنی بذلک بعض الثّقات.
و توفّی السیّد حسین علی ما رسم فی الکاشی المجعول علی بعض شبابیک فی یوم الخمیس رابع عشر فی ذی الحجّة الحرام سنه الف و مأتین و ثلثین من الهجرة النّبویّة تغمّده الله بغفرانه واسکنه بحبوحة جنانه.