حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 14:54
وظیفه مبلّغان
نکته اى که وى بارها، دردمندانه از آن یاد مى کند، بى توجهى بسیارى از اهل منبر، به مطالعه و اتقان مطالب است. او مى گوید:
«واعظ، موظف است با استفاده از قرآن و احادیث معصومان (علیهم السلام)، با بیانى ساده، سطح فکر مردم را بالا ببرد و از سنگر منبر، براى تبلیغ دین و ترویج مکتب اهل بیت (علیهم السلام) استفاده کند نه آن که منبر را وسیله اى جهت کسب درآمد یا وجاهت اجتماعى بداند».
وى مى افزاید:
«دو وظیفه به نظر بنده مى رسداوّل این که در اسناد و درستى مطالبى که مى گویند، تحقیق کنند. تا به صحت و درستى مطلبى یقین ندارند، نگویند. دقّت کنند روایاتى را که قرینه قطعى بر نادرستى آنها هست، نقل نکنند.
وظیفه دوم این است که به طور کلى در عزادارى ها، کارها و برنامه هایمان، صحیح باشد. جوش و خروش مردم و به خصوص جوان ها را در ایّام سوگوارى، باید به سمت صحیح هدایت کرد. پس همه گفتار و رفتار ما باید روى موازین صحیح دینى و علمى و عقلایى باشد. این شبیه خوانى ها، مرد در لباس زن رفتن ها، قمه زنى ها و... اشکال دارد. من شخصاً در منطقه خودمان اینها را تحریم کرده ام. در عزادارىِ بهترینِ خلقِ خدا، این کارها مایه شرم و وهن و استهزاست!
جوان هاى ما هم باید از کسانى تقلید کنند که پخته و روشنند و علم و عملشان، هر دو صحیح است یکى بدون دیگرى، ارزش ندارد»[