حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
تألیفات
تألیفات و آثار آیت الله میرزا ابوالحسن مشکینى بیش تر در موضوعات فقه اصول و رجال است. به غیر از دو مورد از آن ها، همه به صورت خطى باقى مانده اند. بنا به نوشته ی مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانى همه ی آن ها در پیش شاگرد مخصوصش سیّد مرتضى خلخالى بود و مرحوم شیخ آقا بزرگ همه ی آن ها را در پیش ایشان دیده است. [48]
اسامى آثار او چنین است:
1 ـ الفوائد الرجالیّة ؛ [49]
2 ـ مناسک الحجّ؛ [50]
3 ـ حاشیة على العروة الوثقى ؛ [51]
4 ـ حاشیة على الطهارة (شیخ انصاری)؛ [52]
5 ـ حاشیة على المکاسب (شیخ انصاری)؛ [53]
6 ـ حاشیة على شرح المنظومة السبزواری ؛ [54]
7 ـ کتاب الصلاة، (سه جلد بزرگ)؛ [55]
8 ـ کتاب الطهارة ؛ [56]
9 ـ کتاب الزکاة. این کتاب در تاریخ 15 شعبان المعظم 1356 ؛
10 ـ رسالة فی الکُرّ. مؤلف این کتاب را در تاریخ 21 رجب المرجب 1334 قمری به پایان برده است؛ [57]
11 ـ رسالة فی الرضاع ؛ [58]
12 ـ رسالة فی المعنى الحرفی ؛ [59]
13 ـ رسالة فی الترتب ؛ [60]
14 ـ حاشیة على کفایة الاصول . [61]
این حاشیه از مشهورترین حواشى بر کتاب کفایۀ الاصول است. ایشان، علاوه بر شرح بعضى از مطالب کتاب، به نقد و بررسى و طرح دیدگاه هاى اصولى خود نیز پرداخته است.
مرحوم آیت الله مشکینى درباره ی انگیزه ی خود مى گوید:
با توجه این که کتاب کفایه نوشته ی شیخ ما، علاّمه ی محقق و مدقّّق،آیت الله ملاّ محمّد کاظم خراسانى از محتواى ژرف و معانى عالى برخوردار است و حقایقى در آن پنهان است که کسى نمى تواند به همه ی آن پى ببرد، مگر شخصیت هایى کم نظیر از میان مردم، لذا دوست داشتم تا تعلیقه اى بر آن کتاب ضمیمه نمایم که پرده هاى آن را کنار زند و به جست وجوى اسرار آن پردازد و عهده دار حل و روشن ساختن حقایق آن شود و مطالب مجمل و غیر واضح آن را بیان کند و متشابهات آن را تأویل نماید. علاوه بر آن، استدلال ها و برهان هایى را که ایشان به آنها اشاره نکرده و به خاطرم رسیده، همراه آن ساختم. به امید آن ها این کتاب، یادآورى براى خودم و مورد استفاده ی جویندگان علم و دانش قرار گیرد. [62]
این حواشى هنوز در حوزه هاى علمیّه مورد استفاده قرار مى گیرد و بارها در شهرهاى مختلف به چاپ رسیده است.