حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
آثار
شیخ در کربلا علاوه بر تدریس به تألیف کتاب نیز مشغول بود. از آثار او می توان به کتب زیر اشاره کرد:
1 ـ زینة العباد در شرح شرائع الاسلام. شرح کتاب های طهارت و صلاة و حج و خیارات و نکاح و طلاق آن نوشته شده است.
2 ـ کتابی در اصول فقه از ابتدا تا انتها
3 ـ حواشی بر کتاب جواهر
4 ـ حواشی بر مسالک الافهام
5 ـ رسالة فی الصلاة. این کتاب نزد شیخ محمدعلی فاضل اردوبادی در نجف بوده است[52].
6 ـ کتاب ذخیرة المعاد فی تکالیف العباد. مجموع پاسخ های وی به سؤالات فقهی است و بر ترتیب ابواب فقه است. بسیار مبسوط است. بارها به چاپ رسیده است. در سال 1331 قمری در مشهد نیز به چاپ سنگی رسیده است[53]. این کتاب به سؤال و جواب هم خوانده می شود.
7 ـ زینة العباد. رساله ی فارسی او است. در سال 1323 با حواشی آخوند خراسانی به چاپ رسیده است[54].
8 ـ رساله ی عملیه ی کبرا به نام زینة العباد الکبری که با حواشی فرزندش شیخ حسین در کلکته و تهران به سال 1313 به چاپ رسیده است[55].
9 ـ رساله ی عملیه ی صغرا به نام زینة العباد الصغری که مختصر کتاب قبلی است، به اضافه ی بحث معاملات و مناسک حج. این کتاب نیز با حواشی شیخ حسین مازندرانی به چاپ رسیده است[56].
10 ـ حواشی بر رساله ی عملیه ی شیخ عبدالحسین تهرانی (1286 قمری)[57]
11ـ زاد العقبی. فتاوای شیخ زین العابدین است که سید محمد تقی موسوی هندی آن را جمع کرده است و در سال 1309 به چاپ رسانده است[58].
12 ـ مناسک حج که حواشی فرزندش شیخ حسین به سال 1313 قمری به چاپ رسیده است[59] و احتمالاً همان بخش حج از رساله ی زینة العباد صغرا است.
13 ـ زاد المتقین. رساله ی عملیه ی فارسی است که مطابق فتاوای میرزای شیرازی و شیخ زین العابدین است. این کتاب در بمبئی در سال 1307 قمری به چاپ رسیده است[60].
14. مفاتیح الجنان. رساله ی عملیه ی ایشان به زبان اردو است. غلام علی بن حاج اسماعیل آن را جمع کرده است و در سال 1316 قمری به چاپ رسیده است[61].
شیخ بر کتب زیادی نیز تقریظ نوشته است. از جمله تقریظی بر کتاب مورث النشاط فی ارث الاحفاد و الاسباط سید نجم الحسن لکنهوی(1353 قمری)[62] و تقریظ دیگری بر کتاب الفقه الاصیل[63] نوشت.