حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
تعظیم بزرگان
از خصوصیات این عالم بزرگوار این است که علاوه بر رعایت مراتب ادب در گفتار و رفتار نسبت به علما، محصلین و همه اهل ایمان، احترام ویژه اى ابراز مى دارد.
«روزى در خدمت ایشان بودم به مناسبتى نام مرحوم آیت الله سید صدرالدین صدر به میان آمد. ایشان اظهار کرد که عکسى از ایشان دارم من تصور کردم که چه عکسى است؟ وقتى آن را آوردند عکس کوچکى بود که از روزنامه جدا کرده بودند و ایشان نگهدارى کرده بود. عکس را بوسید و در جاى خود قرار داد... نیز دیدم که تکیه گاه مرحوم آیت الله العظمى آقاى گلپایگانى را در بیت ایشان مى بوسید و خود ایشان نقل کرد که روزى از کوچه اى که منزل آیت الله العظمى بروجردى در آن واقع است مى گذشتم توفیقى دست داد که درب منزل ایشان را بوسیدم... .»[10]
او در برابر بقاع و امامزادگان و قبور علماى بزرگ تواضعى عمیق دارد و در مقابل قبور امامان معصوم(علیهم السلام)از جمله قبر مطهر حضرت على بن موسى الرضا (علیه السلام) تعظیم وى وصف ناشدنى است.[11]
حجت الاسلام و المسلمین آقاى حاج شیخ محمد مهدى شب زنده دار درباره پدر و استادش چنین مى گوید:
«پدرم به همه بستگان و اقوام از کوچک و بزرگ احترام مى گذارد و از پدر و مادر و استادانش بسیار یاد مى کند و موفقیتهایش را مرهون اخلاص و دعاهاى خیر آنان مى داند.»[12]
آقاى جلال الدین آتشى ابراز مى کند:
«در مقابل و حضور استادانش چه در ایام تحصیل و چه بعدها سکوت را بر سخن گفتن و سئوال کردن ترجیح مى داد و سراپا گوش بود. تا چیزى را از او سئوال نمى کردند، جواب نمى داد.
علاوه بر آنکه در سالهاى دفاع مقدس به جبهه ها مى رفت و براى رزمندگان سخن مى گفت، هرگاه با رزمندگان دیدار داشت، دست و صورت و حتى پوتین آنان را مى بوسید و مى گفت من بر این بوسه ام افتخار مى کنم. دست و روى مبلغان اسلام را نیز وقتى از تبلیغ باز مى گشتند، مى بوسید...»[13]
سالهاست که دوست، همشهرى و هم درس و هم بحث آیت الله شب زنده دار، یعنى آیت الله سید عبدالرسول شریعتمدارى به علت بیمارى در منزل بسترى است. وى همه روزه از ایشان عیادت مى کند و ساعتى را با ایشان صرف مباحث علمى مى نماید.
آیت الله شب زنده دار در تعظیم از استادانش پیرامون ویژگیها و خصایص اخلاقى و تأثیر گذار آنان چنین مى نویسد: