حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
19 مرداد 1396, 7:44
وی فرزند مرحوم میرسید حسن ۳۹ مدرس است که در (1210 ج 2 ش 154) گذشت.
مرحوم میر محمد تقى از معاريف علماء اصفهان بود که در دوشنبه سیزدهم ماه صفر المضفر این سال ـ مطابق (...) میزان ماه برجی ـ متولد شده و در سه چهار ماهگی وی پدر بزرگارش بدرود جهان نمود و میرمحمد تقی با (وجود) بیپادری پس از طی مراتب کودکی همت بتحصیل گماشته و بعتبات عالیات رفت و مدتها در ان اراضی شریفه خدمت چندین نفر از معاریف علما درس خواند، و سپس باصفهان برگشت و بتدریس پرداخت و ریاستی شایسته بهم رسانید، تا اخر پس از مدت شصت سال و یا ماه قمری و بیست و چهار روز عمر، در شب دوشنبه هفتم مام ربیع الاخرسنه 1333 مطابق ۳ حوت ماه برجی در اصفهان وفات کرد و در مقبرة والد ما جدش دفن شد. (صاحب عنوان از اساتید خارج اصول فقه آقای حاج میرزا سید حسن روضا تی (ره) نیای مادری راقم این سطور بوده ولذا شرح حال مفصل آن مرحوم را بنقل از «مقالات مبسوطه» علامه معلم در «زندگانی آیت الله چهارسوقی: ۲۰۶ ـ 209» ذکر کردهایم. م.)
و چندین نفر پسر برجا نهاد، از آن جمله: اقا میرسید حسن ۴۱ که بزرگتر از همه و بجای پدر در مسجد رحیم خان امامت جماعت مینماید.
و دیگر آقا سید جواد ۴1 و آقا سید رضا ۴۱ که مادر این دو نفر گوهر آغابیگم 33 دختر حاج میرزا ابوالقاسم 32 زنجانی 1336 است.
و میر سید حسن در شب جمعه 5 ج 2 سنه 1372 مطابق یک اسفند ماه باستانی سنه 1331 شمسی در اصفهان وفات کرد و در مسجد رحیم خان در مقبره جد و پدر خود دفن شد چنان که در روزنامه چهلستون س 2 ش 68 نوشته.
و دیگر حاج میرسید محمد حسین 41 مدرس که در ارشاد المسلمین ص 49 نوشته که وی پس از فوت پدر خود چندی در اصفهان بود و بعد از چند سال حرکت به تهران و در آنجا اقامه جماعت کنند و یکی از علماء آن شهر محسوب میشوند انتهی. (شرح حال مرحوم حاج سید محمدحسین مذکور در 1388 بیاید.)