حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
1. از وى سؤال شد که به چه دلیل على(علیه السلام)امام همگان است؟
خلیل پاسخ داد: احتیاج الکلّ الیه و غناه عن الکلّبه علّت احتیاج همه مردم به آن حضرت و بى نیازى آن بزرگوار از دیگران.([12])
2. در مورد فضیلت على(علیه السلام) از وى سؤال شد. خلیل پاسخ داد:
چه مى توان گفت در حقّ کسى که دوستان و دشمنان فضائل وى را مخفى کردند. دوستان از ترس و دشمنان از حسادت. و با همه این ها فضائل و مناقبش شرق و غرب عالم را فراگرفته است.([13])
علاّمه مامقانى ، پس از ذکر این مطلب مى گوید:
سوگند به جان خودم که این سخن را باید با نور بر رخ حور نوشت.([14])
3. یونس بن حبیب مى گوید:
از خلیل بن احمد سؤال کردم: چرا اصحاب پیامبر(صلى الله علیه وآله) گویا همگى فرزند یک مادر هستند و على(علیه السلام) فرزند مادرى دیگر؟ خلیل پاسخ داد: زیرا آن حضرت را تقدّم در اسلام و برترى در علم و شرف و علاقه به جهاد، از سایرین ممتاز ساخته است.([15])
4. ابوزید نحوى انصارى مى گوید:
از ابن احمد سؤال کردم که چرا مردم على(علیه السلام)را رها کردند در حالى که آن حضرت در پیشگاه پیامبر(صلى الله علیه وآله) و مسلمانان جایگاهى بلند داشت و خدماتش به اسلام بسیار زیاد بود؟
خلیل ]در پاسخم گفت[ : زیرا خداوند او را از دیگران جدا کرده و مردم به اشباه و نظایر خود، متمایل هستند. آیا این شعر را شنیده اى:
وکلّ شکل لشکله آلف *** أما ترى الفیل یألف الفیلا.([16])
هر گروهى به مانند و شبیه خود متمایل است آیا ندیدى فیل را که با فیل الفت و تمایل دارد.