حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
12 مهر 1394, 19:44
معرفی کتاب
 ,صاحب بن عباد ،حضرت عبدالعظیم را در یک رساله کوتاهى توصیف کرده و جایگاه و منزلت او را به خوبى تشریح ساخته است. متن این رساله را برخى از مورخان و محدثان نقل کرده اند. قدیمى ترین نسخه این رساله در 516 هـ . ق . به رشته تحریر درآمده است که آن را از مستدرک الوسایل نقل مى کنیم
«... از من نسب عبدالعظیم حسنى را که در مقبره شجره مدفون است پرسیدى و خواستى که تو را از حالات، عقاید، دانش، فضل، کمال و زهد او مطلع کنم. من اکنون به توفیق الهى به طور اختصار درباره او مطالبى را یادآورى مى کنم. وى ابوالقاسم عبدالعظیم بن عبدالله بن على بن حسن بن زید بن حسن بن على بن ابى طالب(علیه السلام)است. او صاحب تقوى و پرهیزکارى و مذهب و اعتقاد پاک و روشن و صحیح بود و از اهل عبادت به شمار مى رفت و به امانت و درستکارى و صداقت معروف بود
عبدالعظیم درامور دین آگاه و مطلع، و به مسائل مذهبى و کلام قرآن به خوبى آشنا بود و حقایق دینى را درک مى کرد به عدل و توحید، که مذهب اهل حق است، اعتقاد داشت. احادیث زیادى از حضرت جواد(علیه السلام)و ابوالحسن هادى(علیه السلام)روایت کرده است. آن دو بزرگوار مراسلات و توقیعاتى براى او نوشته اند. او از جماعتى از اصحاب حضرت موسى بن جعفر(علیه السلام) و حضرت رضا(علیه السلام) نقل حدیث کرده است. عبدالعظیم حسنى کتب و تألیفاتى هم دارد که از آن جمله کتابى است به نام «یوم و لیلة». عده اى از بزرگان شیعه و مشایخ حدیث و روایت، از جمله احمد بن عبدالله برقى و ابوتراب راویانى از وى اخذ حدیث کرده اند»
متن رساله صاحب بن عباد از آن پس به شرح سبب هجرت و نحوه ورود ایشان به رى و اقامت او در محله ساربانان و سرانجام به خاک سپارى او در باغى اختصاص دارد