حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
زهد، ساده زیستى، بى اعتنایى و رغبت نداشتن به زرق و برق دنیا، همدردى با محرومان و تحمّل رنج براى آسایش دیگران، از ویژگى هاى برجسته انبیا و اولیاى الهى و پیروان راستین آنان است.
حاج شیخ هاشم قزوینى در تمام عمر شریفش ساده و زاهدانه زندگى مى کرد به گونه اى که از تعلّقات دنیا هیچ چیز نداشت و تمام وجودش را وقف اسلام کرده بود.
حضرت آیت الله خامنه اى در بیان زهد و بى اعتنایى وى مى فرماید:
«... او زاهدانه زندگى مى کرد و وجوهات هم نمى گرفت. هر سال در ماه رمضان، ایشان از مشهد بلند مى شد و به قلعه هاشم خان ـ که محل خود ایشان بود ـ مى آمد و منبر مى رفت...»[14]
حجت الاسلام حاج شیخ احمد محدّث خراسانى یکى از شاگردان وى، عدم تظاهر استاد به اجتهاد را این گونه بیان مى کند:
«شخصیت ایشان بى نظیر بود. تمام اهل علمى که درخراسان تحصیل کرده اند (در مشهد مانده اند یا به شهرهاى دیگر رفته اند)، همه از شاگردان، آقا شیخ هاشم بودند. بزرگوارى ایشان به قدرى بود که براى تأمین معاش خود در ماه رمضان به قزوین براى تبلیغ مى رفت. با آن که مردى مجتهد بود، اجتهاد را بر خود نمى بست و تظاهر به جهات ظاهرى ریاست نمى کرد...»[15]
مرحوم شریف رازى متواضع و فروتنى استاد را از زبان آیت الله حاج سیّد هاشم میردامادچنین مى نگارد:
حاج شیخ هاشم از میرزا اگر اعلم (ملاّتر) نباشد، قطعاً، کمتر نیست ولى چطور است که آن قدر نسبت به میرزا تواضع و ابراز اخلاص و علاقه مى کند. خلاصه بسیار متواضع و فروتن، متجنّب از تظاهرات و مُبدء من کلّ شىء بود.»[16