حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
7 آذر 1397, 19:32
که در اواخر حیات دعوی اعلمیت و تقدم بر عموم مجتهدین عصر میفرمود و باب علم را مفتوح میدانست و در فقاهت مشربی مکاشفانه داشت. هنگام استدلال و احتجاج به دریای متلاطم مواج شبیه میافتاده، اشتهار علم و صیت فقاهت و انتشار بزرگ منشی او همة دیار شیعه را محیط بود.
به عهد این عالم عظیم الشأن شهر بروجرد مرکز تحصیل علوم شرعیه و مجمع افاضل ایران گردید. شیخ الطایفه استاد الکل مرتضی الانصاری چندی در ایام تکمیل به مدرس این بزرگوار حاضر شده است و در مجالس عامة زمان ریاست خویشتن اقوال از وی نقل میکرده و اجماعات منقولة از او را محصل میگرفته است.
علاوه بر جلالت شأن و عظمت مقدار این بزرگوار در ملک و ثروت و اموال و مستغلات نیز از معاصرین ابناء سلسله کمتر با وی برابر بودند.
جماعتی در حق او به صدور خوارق عادات معتقدند. عبادت و تقوی و ریاضات شاقة مشروعهاش مشهور است.
از اولاد ذکورش بعضی به درجة اجتهاد رسیدند، از آنجمله اجازة مبسوطه که به خط خود برای سه فرزند دانشمندش فخر الدین محمد و جمال الدین محمد و نور الدین محمد رحمة الله علیهم که از بطن صبیة محقق قمی صاحب القوانین رضی الله عنه بودند نوشته و به اجتهاد هر سه تصریح نموده و عیناً در دار الخلافه زیارت شد و فعلا در دست سبط بزرگوارش شریعتمدار نجم الدین علی اکبرین جمال الدین محمد است.
و در اجازة مسطوره مرقوم و از مردم معتبر موثق مسموع افتاده که در حق حجة الاسلام مشار الیه رحمة الله علیه از ناحیة مقدسه توقیعی رفیع به صدور و از آن توقیع کرامتی عظیم به ظهور رسیده.
وی از آثار و تصانیف چیزی برجا نگذاشت الا تعلیقة قواعد الاحکام.
شرح احوالش در بسیار جا به نظر رسیده و در ترجمة وی صاحب روضات الجنات را چند خطا افتاده و حاج سید شفیع چاپلقی و حاج سید علی اصغر پسرش و میرزا محمد تنکابنی را غلطهای فاحش روی داده.
فوت این عالم بزرگ اسلام چنانکه نگارنده در «مأثر السلطان» از مجلدات «مرآت البلدان» ضبط نموده سال هشتم از جلوس همایونی است مطابق سنة هزار و دویست و هفتادو یک از هجرت نبوی. قبرش در دارالسرور بروجرد مشهدی است مشهور، طیب الله ثراه.