حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
عبادت
یکى از مهمترین عوامل موفقیت این شخصیت ارزنده تقید و تعبد اوست. ارتباط استوار با خداوند متعال، ذکرهاى پى در پى، به جاى آوردن نوافل، شب زنده دارى هاى کم نظیر از ویژگى هاى وى باشد. سال هاى سال است که نماز جماعت او از پر شورترین، با صفاترین و روح نوازترین جماعت هاى ایران اسلامى است. در این نماز، گاهى صداى گریه آیت الله بهجت با گریه و ناله غم انگیز نمازگزاران همراه مى شود و روح ها به پرواز در مى آیند.
چشم ها به اشک مى نشیند، فضاى دل ها بارانى مى گردد و قطره هاى درشت اشک بر دامن سجاده ها مى ریزد. چنین فضاى معنوى روح نوازى را تا کنون در هیچ نماز جماعتى ندیده ایم، و بى جهت نیست که در مسجد او بسیارى از اوقات جا براى نمازگزاران تنگ مى شود و برخى که به امید کسب فیض از این نماز پر معنویّت، از راه هاى دور آمده اند، مجبور به ترک مسجد مى گردند[11].
نماز جماعت آیت الله بهجت، همواره مورد توجه بزرگان و عالمان ربانى بوده است.
بسیارى از بزرگان همانند علامه طباطبایى، آیت الله بهاءالدینى، شهید قدوسى، علامه حسن زاده آملى، آیت الله جوادى آملى و... در آن شرکت مى کردند و عنایت خاصى به نماز جماعت وى داشتند.
این فقیه عبادى درباره این عبادت ارزشمند گفته است:
«اگر سلاطین عالم مى دانستند که انسان در حال نماز چه لذت هایى مى برد، هیچ گاه دنبال این مسائل مادى نمى رفتند.