حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 آبان 1396, 6:49
علّامه حاج سیّد ابوالحسن حسینی رفیعی قزوینی رحمه الله
فرزند: آقاسیّد ابراهیم
ولادت: ۱۲۷۰ ش / ۱۳۱۰ ق زادگاه: قزوین
محل تحصیل و تدریس: قزوین، تهران، قم
استادان: آیات گرامی: سیّد ابوالحسن اصفهانی؛ شیخ عبدالکریم حائری یزدی؛ شیخ ابوالقاسم کبیر قمی؛ حکیم کرمانشاهی؛ ملّا علی طارمی؛ ملّا علی اکبر تاکستانی؛ حکیم اشکوری؛ میرزا حسن کرمانشاهی؛ میرزا عبدالنّبی نوری رحمهم الله.
شاگردان: سیّد مصطفی صفایی خوانساری؛ امام خمینی؛ محی الدین انواری؛ محمّدرضا مهدوی کنی؛ سیّد جلال الدین آشتیانی رحمهم الله؛ علّامه حسن زاده آملی.
مقام علمی: ایشان در سال ۱۳۴۸ ق، از آیات عظام: شیخ عبدالکریم حائری یزدی، آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی و شیخ محمّدرضا مسجدشاهی، اجازه ی اجتهاد و نقل روایت گرفت.
آثار: شرح دعای سحر؛ رساله ی معراج؛ رجعت؛ رساله در شب قدر؛ تخلیه و تجلیه و تحلیه؛ سخن در معاد؛ حرکت جوهریه؛ حواشی بر اسفار اربعه.
رهنمود: ایشان بر این باور بودند که: عرفان، قرآن، حدیث و حکمت از یکدیگر جدایی ندارند.
رحلت: بیست و چهارم دی ۱۳۵۳ ش/ اول محرم ۱۳۹۵ ق/ ۸۳ سالگی
آرامگاه: رواق بالاسر، ضلع جنوبی