فرهیختگان تمدن شیعه

جستجو

حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه ‏السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّه‏ُ ؛(امام) على عليه ‏السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مى‏شود. هرگز عالمى نمى ‏ميرد مگر آن که پس از او کسى مى‏ ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب‏ اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه ‏السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آن‏گاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى‏ شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مى‏شود : « بايست و مردم را به خاطر آن‏که نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )

خانه عنایات ائمه معصومین(علیهم السلام) به شیخ مفید

عنایات ائمه معصومین(علیهم السلام) به شیخ مفید

خانه نظرات کاربران

13 مهر 1394, 13:51

داستانهایى از زندگانى شیخ<o:p></o:p>

«ایمان راسخ» و «انبوه دانش» شیخ به همراه «اخلاص و پشتکار» کیمیائى چشمگیر بود که وجود شیخ را نورانیّتى خیره کننده بخشیده بود و کار وى را بدانجا رسانید که چون فتوایى را بطور غیر عمد و به اشتباه جواب داد حضرت ولى عصر(عج) خود با پیغامى آن را اصلاح فرمود. پس از مدّتى که مرحوم مفید آگاه شد و در پى آن از دادن فتوا منصرف گردید، آن حضرت طى نامه اى خطاب به شیخ فرمود :<o:p></o:p>

«بر شماست که فتوا بدهید و بر ماست که شما را استوار کرده و نگذاریم در خطا بیفتید».<o:p></o:p>

مقام علمى و منزلت معنوى شیخ در آن حد بـود که در خـواب دخت رسولُ الله(صلى الله علیه وآله) حـضرت زهـرا(علیها السلام)را دیـد که دست عزیزان خود امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) را در دست داشته و خطاب به شیخ فرمود : «اى شیخ به این دو فقه بیاموز».<o:p></o:p>

ساعاتى بعد حیرت مرحـوم مفید برطـرف شد چـرا که مادر سیّد مـرتضى و سیّد رضـى را دیـد که دست دو فرزند خـود را در دست داشته و به شیخ گفت : اى شیخ به این دو فـقه یاد بـده.<o:p></o:p>

و آنگاه که در مسأله اى فقهى بین استاد و شاگرد شیخ مفید و سیّد مرتضى اختلاف نظر و با بحث و ارائه دلیل مشکل حل نشد. هر دو راضى به قضاوت امام امیرالمؤمنین على(علیه السلام)شدند. مسأله را بر کاغذى نوشته و بالاى ضریح مقدّس حضرت گذاردند. صبح روز بعد که کاغذ را برداشتند دستخطى مزیّن به چنین نوشته اى دیدند که:<o:p></o:p>

«اَنْتَ شَیْخى و مُعْتَمِدى وَالحَقُّ مَعَ وَلَدى عَلَمُ الهُدى»<o:p></o:p>

(اى شیخ!) تو مورد اطمینان من هستى و حق با فرزندم سیّد مرتضى علم الهدى است.^{(<a style="mso-footnote-id: ftn1" title="" href="#_ftn1" name="_ftnref1">^[1])}<o:p></o:p>

<a style="mso-footnote-id: ftn1" title="" href="#_ftnref1" name="_ftn1">[1] - قصص العلماء، میرزا محمد تنکابنى، ص399 - 403.<o:p></o:p>

نظر خود را بنویسید!

در حال حاضر هیچ نظری برای این محتوا وجود ندارد.

برای درج نظر خود درباره عنایات ائمه معصومین(علیهم السلام) به شیخ مفید فیلدهای زیر را پر کنید.