حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
خدمات اجتماعى
برخى توفیقات وى در سامان دادن فعالیت هاى اجتماعى و عمرانى عبارت است از:
1 ـ بازسازى حرم و تذهیب ایوان صحن حضرت عباس(علیه السلام) که با مساعدت برخى از یارانش انجام شد.[26]
2 ـ بازسازى قبه هاى حرم حضرت مسلم بن عقیل و هانى بن عروه و پاک سازى نهر حرم امام حسین(علیه السلام).[27]
3 ـ حل و فصل مخاصمات، اقامه نماز جماعت و ایراد موعظه و خطابه براى عموم مردم.[28]
4 ـ ایجاد حصار براى شهر سامرا و تعمیر حرم عسکریین توسط میرزا خلیل تهرانى.[29]
5 ـ ترغیب و تشویق طلاّب با استعداد به تمرکز و ترقّى در تحصیل علوم دینى و معارف الهى: خوانسارى مى نویسد: «او راضى نمى شد که طلاب درسخوان به شهرهاى دیگر بروند و بى سواد بمانند و در دیار عجم سکنى گزینند، حتى به من فرمود: ماندگارى تو در دیار عجم حرام است.
6 ـ رسیدگى به فقرا و مستمندان: چون مورد اعتماد شیعیان هند و مرجع تقلید آنان محسوب مى شد، سالانه مبالغ فراوانى از موقوفات و وجوهات شرعى به دستش مى رسید و آنرا در مصارف خیریه به کارمى گرفت.[30]