حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
خدمات فرهنگى و اجتماعى
میرزا محمد تهرانى براى اقامه نماز تلاش فراوانى داشت و همواره در یک ناحیه از رواق حرم امامین عسکریین(علیهما السلام) نماز جماعت اقامه مى کرد.[28] روزهاى پنج شنبه بر منبر مى رفت و به موعظه و بیان معارف مى پرداخت. در برپایى مراسم مذهبى و اقامه شعائر دینى همت بسیار والایى داشت، عزادارى عاشوراى حسینى که در حسینیه میرزاى شیرازى در سامرا بر پا مى شد و خود شخصاً، با قباى سیاه، در تمام مراسم شرکت مى کرد. صبح هر جمعه نیز در بیرونى منزل خود روضه خوانى داشت. در این مراسم فرزند بزرگ ایشان میرزا نجم الدین از روى دستخط خود سخنرانى مى کرد و مداحان و خطبایى که براى زیارت مى آمدند، بر فراز منبر به اداى مراسم مى پرداختند.
میرزا در میان بزرگان قبائل سنّى موقعیت خاصى داشت، لذا خانه اش مرکز حل بسیارى از اختلافات مردم بود. آنان در عید فطر و قربان براى تبریک عید به منزلش مى آمدند و فرزندان میرزا هم به رسم تبریک عید در بیرونیهاى شیخهاى عشایر سامرا شرکت مى کردند و این همان سیاستى بود که میرزا محمد تهرانى از سیاست میرزاى بزرگ در برخورد با سران سنى شهر آموخته بود.[29]