فعالیت های تبلیغی

سید محمد بحرالعلوم مانند دیگر روحانیان و عالمان حوزوی در کنار تحصیل و تحقیق و تالیف و دیگر فعالیت های اجتماعی، به تبلیغ معارف دینی و احکام اسلامی در کشور عراق پرداخت. حتی پس از هجرت به لندن در سال 1358 هجری شمسی به کارهاى تبلیغى اشتغال داشت. از همان آغاز ورودش بیش ترین تلاش خود را صرف نیروهاى مسلمان بویژه مسلمانان عراقى و دادن آموزش هاى دینى و فرهنگى به آنان کرد. در سال 1359 هجری شمسی مرکز اسلامی اهل بیت، علیهم السلام، را در لندن برای همین منظور تأسیس کرد.

این مرکز افزون براین که محل مراجعه ی مردم و پاسخ گویى به مسائل شرعى آنان بود، در آن، هر هفته روزهاى یک شنبه درس هاى متنوع در زمینه هاى تاریخى و سیاسى و ادبى و... تدریس مى شد و عده اى در آن شرکت مى کردند. در این مرکز مدرسه اى وجود دارد که زبان عربى و قرآن را به کودکان مسلمان آموزش می داد. این برنامه ها در روزهاى یک شنبه و دوشنبه اجرا مى شود.

علاوه بر آن جشن هاى دینى و سیاسى نیز در مرکز برگزار مى شد.

علامه بحرالعلوم که خود از مبلغان خارج از کشور بوده اند، درباره نیازمندی ها و افزایش توقعات جهان از مسلمانان می گوید: «شما مى دانید در حال حاضر، جهان خارج، خصوصاً بعد ازانقلاب اسلامى در ایران، چشم به سوى ما دارد تا ببیند اسلام چیست و بخصوص شیعه چه مى گوید. این مسئولیت ما را چند برابر مى کند. متاسفانه، در بسیارى از مناطق و مراکز، حضورمان در حد صفر است. در آمریکا با آن وسعت و با وجود مشتاقان زیاد، مبلغان ما انگشت شمار هستند.

... دنیاى خارج، امروز، به عالمانى نیاز دارد که با فراگیرى مقدار لازم از فقه واصول، شناخت جامع ازاسلام، آگاهى از دانش هاى مورد نیاز، تسلط بر زبان، آماده براى تبلیغ و معرفى اسلام باشند و از همه مهم تر داشتن ایمان پولادین و قوى که بتوانند دربرابر مشکلات استقامت کند؛ زیرا، همان طور که آمادگى براى شنیدن سخنان ما بسیاراست، موانع و مشکلات هم بر سر راه، فراوان است که تنها با ایمان قوى و همت بلند مى توان بر آن ها فائق آمد.

امروز متاسفانه با وضعى که براى حوزه ی نجف پیش آمده، مسئولیت حوزه ی قم بیش از پیش سنگین شده است . مسئولان حوزه باید به این امر توجه کنند. ...

حدود 25 سال پیش با یکى از برادران روحانى، از نجف به مصر رفتیم تا از برخى کتب خطى کتابخانه ی الازهر براى کتابخانه آیت الله حکیم نسخه بردارى کنیم. در آن وقت مسئول جامعه الازهر شیخ احمد باقورى بود. به او گفتم:

در کتابخانه ی الازهر کتاب هاى شیعه نیست .

گفت: انتظار دارید که کتاب هاى مربوط به شما را تهیه بکنیم و به کتابخانه بیاوریم؟ این شما هستید که باید آثارتان را به این جا بفرستید تا ما هم آن ها را در کتابخانه قرار بدهیم !

بر همین اساس وقتى به نجف آمدیم، کتاب هایى خریدیم و فرستادیم .

مقصود این است که این، نمونه ی کوچکى از کار تبلیغى است، آن هم در کشوراسلامى و مرکز علم که لازم است که لازم است که خود ما همت کنیم و به سراغ آنان برویم چه رسد به کارهاى تبلیغى مهم تر.

بنابراین مسئله ی تبلیغ را باید جدى بگیریم . باید مرکزى براى تربیت مبلغ اختصاص بدهیم وافراد مستعد را انتخاب کنیم و به مقتضاى نیاز به تربیت آنان بپردازیم .».[19]