حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
ترویج مکتب اهل بیت(علیهم السلام)
شیخ محمد علم الهدى، علاوه بر تدریس علوم مختلف، تربیت شاگردان و مبلغان، تألیف و تصنیف، در ترویج مکتب اهل بیت عصمت و طهارت ـ صلوات الله علیهم ـ بسیار کوشا بود، خانه اش همانند مراکز فرهنگى محل رفت و آمد نویسندگان، قاریان قرآن، طالبان علم و معرفت و مستنسخین کتاب بود، که هر کدام براى کسب فیض و ارائه خدمات علمى ـ فرهنگى تحت سرپرستى علم الهدى راهى منزل او مى شدند.
مراکز دیگرى را نیز معین کرده بود تا جویندگان معارف اهل بیت(علیهم السلام) به آن جا مراجعه کنند از آب زلال معرفت الهى که از سرچشمه احادیث و روایات ناب معصومین مى جوشد، جان هاى تشنه خود را سیراب سازند.
استنساخ کتاب
آیت الله شیخ محمد علم الهدى، علاوه بر این که شاگردان خود را به کتابخوانى و نسخه بردارى از آن ها، تشویق مى کرد، خود نیز در این راه قدم هاى فراوانى برداشت. به ویژه او داراى خطى نیکو و بسیار زیبا بود، بر خط هاى نسخ و نستعلیق احاطه کافى داشت و بیشتر کتاب هاى خود را با خط نستعلیق مى نوشت.
کتاب هاى فراوانى را با خط زیباى خود نسخه بردارى کرده، و در اختیار جویندگان علم و دانش قرار مى داد مانند کتاب هاى ذیل:
المحجة البیضاء فى احیاء الاحیاء، جهاز الاموات فى امّهات مسائل الجنائز و احکام الاموات، در سال 1057 هـ .ق.، نهایة الاحکام علامه حلّى در سال 1090 هـ .ق.، انوارالحکمة فى تلخیص علم الیقین در سال 1085 هـ .ق. و...([15])