حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
آثار
شهید میرزا مهدی حسینی به موازات تدریس و فعالیّت های ارشادی و ترویجی، از تالیف و تصنیف غافل نبود، اما متأسّفانه آثار اندکی از وی شناسایی گردیده است. ذیلاً نوشته های وی که مطبوع و یا به صورت مخطوط در دست رس اهل فن و مشتاقان میراث علمی شیعه است، معرفی می گردد.
نبراس الهدایة فی شرح الکفایه
موقعی که وی نزد وحید بهبهانی مشغول دانش اندوزی بود، به شاگردان خویش توصیه کرد بر کتاب کفایة الاحکام محقّّق سبزواری که یک دوره کامل فقه استدلالی، شرحی مبسوط بنویسد. میرزا محمّدمهدی، تقاضای استادش را عملی ساخت و در ابوابی از این اثر شرحی ارزشمند، عمیق و مفصّل نوشت و آن را نبراس الهدایه نامید.
در برخی منابع این اثر، با عنوان شرح کفایه مولّا محمّدباقر خراسانی معرّفی گردیده است نسخه هایی خطی از کتاب مورد اشاره در کتابخانه ی مرکزی آستان قدس رضوی نگهداری می شود.[44]
شرح کتاب الدّروس الشّرعیّه
کتاب الدروس الشّرعیه فی فقه الامامیه از آثار گران سنگ شیخ سعید شمس الدّین ابی عبدالله محمّد بن مکّی جزینی عاملی معروف به شهید اول، مقتول به سال 786 قمری است. بر این کتاب در قرون بعد، فقها شروحی نگاشته اند. یکی از آن ها شرح آقا میرزا محمّدمهدی حسینی است که شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب الذریعه[45] آن را معرّفی کرده است و معلّم حبیب آبادی[46] جزء آثارش فهرست کرده است.
کشمیری در نجوم السّماء[47] آن را جزء شروح مشهور و متداول دانسته است.[48]
کتابی در احکام و آداب حج
آن مرحوم در مسیر سفر بیت الله الحرام و در منازل و توقف گاه های گوناگون، به نوشتن آن اهتمام ورزیده است. این تلاش از اراده ای استوار و میزان احاطه و تسلط وی بر منابع و مباحث فقهی حکایت دارد.
رسالة فی تحقیق النیروز
مؤلف در این نوشتار، کتاب نوروزیّه استادش ملا اسماعیل خواجویی را مورد نقد و تامل قرار داده است. نسخه ای از رساله ی حاضر در کتابخانه ی مجلس شورای اسلامی موجود است.[49]
رسالة فی ردّ الرسالة المحاباتیة
رساله ای است در نقد و بررسی و ذکر ایرادهای رسالة فی القرض بشرط المعاملة المحاباتیه از استادش وحید بهبهانی.[50]
رسالة فی صلاة اللیل
میرزا حسین نوری در کتاب مستدرک الوسائل آن را معرفی کرده است.[51]