تدریس و شاگردان
آیت الله میرزا ابوالحسن مشکینى به پیروى از سیره ی علمىِ علما و دانشمندان حوزه هاى علمیّه ی عتبات عالیات، همزمان با تحصیل در حوزه ی علمیّه ی نجف اشرف، و بویژه پس از مراجعت از کربلاى معلّى، به تدریس آموخته هاى خود پرداخت.
تسلّط علمى فوق العاده بر متون حوزوى، بیان رسا و شیوا، استدلال هاى علمى و منطقى در مباحث درسى، فضلا و شاگردانِ درس خوانِ زیادى را به محفل فقهى و اصولى او کشانید و در اندک مدتى درس کفایۀ الاصول او از پررونق ترین دروس آن روز نجف گردید. [10]
نام برخى از شاگردان ایشان ـ که از مفاخر علمى و فقهى شهرهاى مختلف اسلامى اند ـ چنین است:
سیّد ابوالفضل خسروشاهى؛ [11]
سیّد احمد روحانى قمى ؛ [12]
سیّد احمد شهرستانى ؛ [13]
سیّد جعفر مرعشى شوشترى؛ [14]
سیّد محمّد صادق بحرالعلوم ؛ [15]
سیّد شهاب الدین مرعشى نجفى؛[16]
سیّد عبدالحسین خردمند تهرانى؛ [17]
سیّد محمّدباقر شهیدى گلپایگانى ؛ [18]
سیّد محمّد صادق لواسانى ؛ [19]
سیّد مرتضى جزائرى (علم الهدى) ؛ [20]
سیّد مرتضى فیروزآبادى ؛ [21]
سیّد مرتضى مرعشى نجفى ؛ [22]
سیّد هادى حسینى تبریزى ؛ [23]
شیخ ابوالحسن فقیهى گیلانى ؛ [24]
شیخ ابوالقاسم محمّدى گلپایگانى ؛ [25]
شیخ ابوتراب آل آقاکرمانشاهى ؛ [26]
شیخ الاسلام سلماسى ؛ [27]
شیخ عبدالحسین غروى تبریزى؛ [28]
شیخ على محدث زاده قمى ؛ [29]
شیخ غلامحسین جعفرى همدانى ؛ [30]
شیخ کاظم زین العابدین ؛ [31]
شیخ محمّد حسین نجفى ؛ [32]
شیخ محمّد طاهرآل شبیر خاقانى ؛ [33]
ملاّ على علیارى تبریزى ؛ [34]
میرزا رحیم سامت ؛ [35]
میرزا نجم الدین سامرائى تهرانى ؛ [36]