حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
مدرسه مقداد سُیُورى
فاضل مقداد علاوه بر تألیف کتاب، تربیت شاگردان و عهده دار بودن ریاست دینى و مرجعیت عامه، که هر کدام از آن منشأ اثرهاى فراوان در رشد و بالندگى فرهنگ دینى بود، مدرسه علمیّه اى را در شهر نجف اشرف بنا کرد. این مدرسه در قرن نهم و دهم، به مدرسه «مقداد سیورى» معروف بود. دلیل این مسأله، تاریخ و مکان استنساخ کتاب «مصباح المتهجد» شیخ طوسى است. در انتهاى نسخه اى خطى از این کتاب آمده است: «استنساخ این کتاب، روز شنبه 12 جمادى الاول، سال 833 هـ .ق. به دست نیازمند به رحمت پروردگار و شفاعتش، عبدالوهاب، فرزند محمّد، فرزند جعفر، فرزند محمّد، فرزند جعفر، فرزند على، فرزند سیورى اسدى، در شهر مقدس نجف که سلام و درود بر ساکنانش باد و در مدرسه «مقداد سیورى» به پایان یافت.
این مدرسه در محله «مشراق»، یکى از جمله هاى معروف نجف، و رو به روى مسجد «اصاغة» قرار دارد. مدرسه تا سال هاى آخرین قرن دهم، آباد بود و پس از آن، رو به ویرانى رفت، تا این که «سلیم خان شیرازى» در سال 1250 هـ .ق. آن را از نو بنا کرد و به همین سبب به مدرسه سلیمیه معروف شد.
آخرین بازسازى این مدرسه، همان طورى که در سر درِ آن نوشته شده، در سال 1340 هـ .ق. توسط سیدابوالقاسم وکیل انجام شده است.([42])
این مدرسه که از قدیمى ترین مدرسه هاى دینى حوزه علمیّه نجف اشرف است، در سال آخر عمر فاضل مقداد، توسط وى بنا شده است. بنابراین، سال ساخت و اتمام آن 826 هـ .ق. خواهد بود. این مدرسه که به مدرسه سلیمیه معروف است، مدرسه اى است کوچک، داراى 12 حجره و اکنون خوابگاه طلبه هاى مهاجر از سایر کشورهاى اسلامى به عراق است.([43])