حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
16 فروردین 1398, 21:45
مرحوم سید ابراهیم بن سید حسین بن سید ابراهیم بهبهانی [1]
از شاگردان حاج میرزا محمد حسن مجدد بود، و مدتی در سامرا در خدمت آن مرحوم به تحصیل مشغول، پس به کربلا رفت و با دختر سید علی احمد که از خدام آستان حسینی بود ازدواج کرد ـ و در سال هزار و سیصد و اند در کربلا وفات یافت.[2]
[1] ـ بهبهان: Behbehan از قدیمترین زمان تا چند سال قبل این شهر جزء استان فارس بود و اهالیش فارسی شناخته میشدند، لهذا منهم ترجمه دانشمندان و سخن سرایان آن شهر ار در این کتاب آورده‌ام، اما در سنوات اخیر، بهبهان جزء استان ششم (خوزستان) شده است و جغرافی آنرا از جلد ششم فرهنگ جغرافیائی ایران نقل میکنم:
شهر بهبهان در 349 کیو متری جنوب خاوری اهواز واقع شده و مختصاب جغرافیائی آن بشرح ذیل است:
ارتفاعش از سطح دریا چهل و دو متر است و موقع طبیعی شهر دشت و هوایش گرم است به طوریکه حداکثر درجه حرارت آن بسانتیگراد پنجاه و حداقل صفر میباشد جمعیتش در حدود بیست و چهار هزار نفر و زبان اهالیش فارسی بلهجه لری است، آب مشروب شهر بوسیله لوله تأمین میگردد که از رودخانه ماروان لوله کشی شده است، این شهر از شهرهای قدیم کشور ایران است و قبل از تسلط اعراب یکی از پنج قسمت ناحیه شیراز بنام «کورة قباد» موسوم بوده که حکومت نشین آن را «اره کان» یا «اره جان» مینامیده‌اند و در دوزاده کیلومتری بهبهان واقع شده بوده و بعدها اهالی از ارمجان یا ارغون بمحل فعلی انتقال یافته‌اند.
از آثار شهر قدیم خرابه‌ای در کنار رودخانه مارون باقی است که گویا حمام بوده است، میگویند بهبهان بمعنی چادر است و چون ساکنین شهر سابقاً در چادر زندگی میکرده‌اند لذا محل شهر فعلی را بهبهان نام گذارده‌اند و بعداً چادر بساختمان و خانه تبدیل یافته است ـ وسعتش در حدود چهار کیلومتر مربع و فقط دارای دو خیابان است.
بهبهان دارای ششصد و هفتاد باب مغازه و کان و چهارده حمام و پنجاه و چهار مسجد است ـ در این شهر یک کارخانه آرد و دو کارخانه برق ـ یک دبیرستان ـ شش دبستان ـ یک آموزشگاه شبانه روزی عشائری وجود دارد ـ بهداری اینشهر مختصر بیک بیمارستان ده تختخوابی است و امراض عمده آن تراخم و مالاریاست از آثار قدیم آن بنای چند امامزاده است که از همه معروفتر امامزاده شاه فضل میباشد و میگویند برادر امام رضا (ع) بودهو بقعه آن در حدود یکهزار سال قبل بنا شده است راه‌های شوسه آغاجاری بهبهان کجساران بهبهان و بهبهان آرواز اینهشر میگذرد.
[2] ـ اعلام الشیعه.