حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
19 فروردین 1398, 12:53
ابو علی سید ماجدین هاشم بنعلی بن مرتضی بن علی بن ماجد الحسینی البحرانی الاصل الشیرازی المسکن والمدفن.
اصلش از بحرین بود ولی تمام عمر را در شیراز گذرانید.
فقیه و ادیب و فاضل و شاعر امامی مذهب قرن یازدهم هری و از معاصرین و دوستان شیخ بهاء الدین عاملی واساتید ملا محسن فیض کاشانی و سید علیخان مدنی شیرازی بود ـ و سید علیخان او را در کتاب «سلافة العصر» بسیار ستوده است و اشعارش را نقل کرده.
نوشتهاند وقتی ملا محسن فیض اراده کرد که بمحضر ماجد برسد و از درس او استفاده کند از قرآن مجید استخاره کرد و آیه شریفه «فلولا نفر من کل فرقة منهم طائفة لینفقهوا فی الدین»آمد آنگاه از دیوان اشعار منسوب بحضرت علی بن ابیطالب تفال زدودو بیت ذیل آمد:
اگر اینموضوع حقیقت داشته باشد آمدن کلمه «صحبة ماجد» در بیت دوم از عجائب اتفاقات و در حقیقت الهام است.
تألیفاتش:
1ـ حاشیه بر اثنی عشریه صلوتیه شیخ بهائی 2ـ حاشیه بر خلاصة الاقوال علامه حلی 3ـ دیوان اشعار 4ـ رساله در اصول 5ـ سلاسل الحدید فی تقیید اهل التقلید 6ـ مقدمة الواجب 7ـ یوسفیه.
ابیات ذیل از اوست:
و له ایضاً
در روز بیست و یکم ماه رمضان سال یکهزار و بیست و هشت دار فانی را بدرود گفت و در شاه چراغ مدفون شد.[1]
[1] ریحانة الادب و مأخذ دیگر.