حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
20 فروردین 1398, 13:35
مولانا امام الدین عبدالرحمن بن عبدالطیف بن مذکور بن حامد بن اسحق فالی.[1]
از فقهاء و علماء قرن هشتم هجری و برادر عماد الدین عبدالکریم فالی است سفری بشام کرد و در آنجا بتحصیل علم و فضیلت پرداخت، و بشیراز برگشت، و بتدریس مشغول شد ـ شعر را نیکو میسرود و تألیفاتش بشرح ذیل است.
1ـ اضاءة الشمس فی النهی عن اضاعة الصلوات الخمس 2ـ رسالة التحفة الحسینیه فی الفوائد السنیه 3ـ مفتاح الآمال فی اصلاح الاعمال 4ـ منظومه الکافیة
فی النحو.
ابیات ذیل از آخر یکی از قصائد لامیه اوست.
***
سال فوتش معلوم نشد [3]
[1] ـ فال Fal دهی است از دهستان گله دار بخش کنگان شهرستان بوشهر ـ که در 71 کیلومتری جنوب خاوری کنگان ـ کنار راه فرعی لاربگله دارد در جلگه واقع شده ـ هوایش: گرمسیر و مالاریائی است ـ سکنهاش 685 نفر ـ مذهبشان شیعه امامی ـ زبانشان فارسی است.
آبش از چاه و محصولاتش غله ـ حبوب ـ و شغل اهالیش: زراعت است.
[2] ـ این مصراع از متنبی شاعر مشهور عرب است.
[3] ـ شد الازار