حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 تیر 1398, 10:55
حاج میرزا حسین حکاک باشی شیرازی
صاحب الماثر و الاثار مینویسد: از شیراز بآذربایجان رفت، و چهل سال در آنجا متوطن بود[1] در خط نسخ تعلیق و تقلید و نقل و حکایت خطوط و حک خواتم و عمل نقاری و کتیبه نگاری و سجع مهر و طفری سازی و ترکیب بندی یگانه عصر و اعجوبه دهر بود.
مهر مهر آثار اعلیحضرت اقدس شهریار معدلت مدار[2] و خواتم رجال دولت و اعیان مملکت و جمیع سکههای تبریز از سر پنجة آن استاد بزرگوار صادر گردیده، جمیع حکاکها و نقارها و خطاطها را در قدرت و مهارت او حیرت است و بلقب حکاک باشیگری بموجب فرمان مهر لمعان از جانب دولت ابدتوامان مفتخر بود.
همانا در هزار و دویست و نود هجری بسن هشتاد سالگی در تبریز رحلت نمود، برادرش حاج میرزا حسن حکاک مقیم دار العلم شیراز نیز در این هنر هاهمه برابر برادر بود.
[1] ـ معلوم نیست در کدام شهر آذربایجان متوطن بوده اما بقاعده تسمیه جزء بکل ظاهراً مقصود اعتیاد السلطنه شهر تبریز (که مرکز آذربایجانست) بوده.
[2] ـ بظن غالب مقصود ناصر الدین شاه قاجار است