حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 تیر 1398, 11:2
مرحوم میرزا احمد شیرازی معروف بحکیم رابط
از فضلاء و آزادیخواهان معاصر است، در حکمت الهی دست داشت، چون سید جمال الدین اسد آبادی بشیراز رفت حکیم چندی در مصاحبت او گذرانید و از معلومات جدیده و عقائد آزادیخواهی او استفاده کرد و مجذوب وی شد و برای ملاقاتش باسلامبول رفت و مدتی در خدمت او بود، پس بشیراز برگشت و از بدو مشروطیت ایران شروع بمبارزه با مستبدین کرد ، در جنگ بین الملل اول نیز باتفاق سائر آزادگان با ایای استعمار طلبان و بیگانگان سخت بکشمکش افتاد و مکرر بزندان رفت، و چون بین حزب دمکرات شیراز و جمعیت محافظین استقلال که هر دو طالب استقلال و دشمن بیگانگان مهاجم بودند رشته اتحاد را محکم ساخت، گروه احرار و وجوه اخیار شیراز باو لقب «حکیم رابط» دادند.
نگارنده اواخر عمر شریف این مرد پاکباز پاکدل را درک کرده‌ام و سی و پنج سال قبل که بشرف مصاحبتش نائل گشتم پیر مردی خاموش و مرتعش و تقریباً نابینا بود ـ و تا سال هزار و سیصد و هفت شمسی که من در شیراز بودم حیات داشت ولی سخت از پا افتاده و بستری بود ـ ظاهراً در حدود 1310 شمسی فوت شده باشد.
خدایش غریق رحمت خود فرماید و من یقین دارم که رحمت ایزدی شامل حال او بوده و هست.