حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 تیر 1398, 13:14
میرزا نصر الله خان دبیر الملک فرزند حاج محمد حسینخان فرزند بدرخان جیا دار باشی شیرازی
از نویسندگان و خوشنویسان و رجال قرن سیزدهم و اوئل قرن چهاردهم هجری است.
صاحب طرائق الحقائق در وصل ششم از کتاب خود ترجمهاش را چنین آورده است:
میرزا نصر الله خان دبیر الملک وزیر رسائل و داخله خلف الصدق حاج محمد حسینخان ... از سال هزار و دویست و شش تا کنون این خانواده بدولت قاجار مشغول خدمت گزاری بوده و میباشند ـ و عل یالجمله ولادت صاحب عنوان در شیراز بسال و دویست و پنجاه و دو بود، بعد از اکتساب کمالات صوری در خدمت والدش بطهران رفت، و اداره جباخانه دارالخلاقه را با حسن وجهی رونق و در ساختن آلات جنگ بنحو مرسوم آنزمان تصرفات نیکو نمود، و چون دولت فقر یافت (از فقراء نعمة اللهی و مریدان صفی علشاه بوده) صلح کل کرد حاجت باصلاح اسلحه جنگ و توپ و تفنگ نداشت، در سال هفتاد و نه در وزارت خارجه عضویت بهمرسانید و در هشتاد و پنج بنیابت اول آنوزارت نائل گردیدف و در سیصد و یک بلقب دبیر الملکی سرافراز شد ـ و در سیصد و هفت نیابت وزارت اعظم بوی تعلیق یافت و سیصد و هشت بوزارت رسائل خاصه همایونی انتخاب گردیدف و در ماه ربیع الاخر سیصد و هفده (که حال تحریر است) وزارت داخله مملکت بحسن کفایت او واگذار است ـ و در تمام این مراتب و مدارج که بود و میباشد درست رفتار و صحیح کردار است.
در ترسل عربی فصیح چون سبحان و جریر و خطش مانند شفیعا و میراست و الحق وجود اینگونه رجال در این عصر اکسیر و کبریت احمر است، در مقام معارف و سلوک از مشایخ قوم در حساب و در حقایق معانی و طرق عرفانی سر دفتر کتاب،از اوائل اقامت مرحوم صفیعلیشاه بطهران دست ارادت بوی داد و از روی صدق و یقین دامن خدمتش بر کمر زد، و از فیض حضرتش کمتر غائب نشست و در زمره موفون بعهد هم بعد از مماتش مانند حیاتش در ترفیه حال بازماندگان پیرش کوشید و مصداق اینکلام گردید «کمر بخدمت سلطان ببند و صوفی باشد» ولد الصدق آنجناب است نور حدیقه صفوت و نور حدقه نجابت و نائل بمقام وزارت رسائل مسمی جدش میرزا محمد حسینخان نصیر السلطان زید اجلاله ـ علم الله با جوانی خردمند و در معانی دانشمند است».
سال فوتش بدست نیامد و چون طرائق الحقائق در سال 1319 چاپ شده و از عبارت کتاب معلوم است که مترجم در آنسال زنده بوده پس وفاتش بعد از سال 1319 خواهد بود.