رکن الدین فالی = متوفی 707

No image

رکن الدین فالی = متوفی 707

مولانا قاضی رکن الدین یحیی بن اسمعیل بن نیکروز بن فضل الله بن ربیع فالی سیرافی

از علماء بزرگ و عرفاء سترگ قرن هفتم هجری است ـ سالها در شیراز بامامت و قضاوت اشتغال داشت و شیخ مشرف الدین سعدی او را در غزلی در بدایع مدح گفته است ـ و مطلع غزل چنین است:

بسا نفس خردمندان که در بند هوی ماند                     در آنصورت که عشق آید خردمندی کجا ماند

تا اینکه میفرماید:

اگر بر هر سر موئی نشیند چون تو بت روئی     بجر قاضی نپندارم که نفسی پارسا ماند

جمال مجلس و محفل امام شرع رکن الدین     که دین از قت رأیش بعهد مصطفی ماند

کمال حسن  تدبیرش چنان آراست عالم را       که تا دور ابد باقی بر او حسن نثا ماند

همه عالم دعا گویند و سعدی کمترین قائل

در این دولت که باقی باد تا دور بقا ماند

رکن الدین شاعر بوده و ابیات ذیل از اوست:

الا ان للرحمن جل جلاله                خفیا من الالطاف فی کل ما یقضی

و رب قضاء کان یکره الفتی اذا جاء یوماً جاء بالقدر المرضی

اقول لنفسی لا ترعک ملمة فلا عسر الا بعده ایسر الخفض

در ماه جمادی الاولی سال هفتصد و هفت در شیراز وفات یافت.[1]

 

 

 

[1] ـ شد الازار ـ چاپ طهران

Powered by TayaCMS