حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
19 مرداد 1396, 7:44
وی فرزند سید صالح کشوان موسوی قزوینی و خود از علما و فقهاء این عصر می باشد که در این سال ـ چنان کبه در «الذریعه ۷ش ۸۹۴» فرموده ـ در کاظمین متولد شده و در «فهرست کتابخانه رضویه ۲۸۷:۴» در سنه ۱۲۸۲ گفته. و بهرحال وی هم در کاظمین بتحصیل پرداخته و در حدود (1300) بسامره رفت و بدرس میرزای شیرازی و تلامذه مهم او مانند میرزا ابراهیم محلاتی (۱۳۳۶) و شیخ اسمعیل ترشیزی حاضر شد، و در سنه ۱۳۱۴ بمشهد رفت و بعد از آن بکویت رفته در آنجا اقامت نمود و سالها مرجع امور شرعیه آن شهر بود، تا در سنه ۱۳۴۳ به بصره رفت و در بصره سکونت نمود و هماره باداء وظیفه شرعیه و تالیف بسر می‌برد، و او چندین کتاب تالیف کرد، از آن جمله: اول کتاب (القام الحجر) بفارسی در رد شیخیه که نام اصلی آن «هدی للمتقین» بوده و مرحوم آقای شریعت نام آن را «القام الحاجر» نهاده و این کتاب به عربی هم ترجمة شده و نام معرب آن «مخازی الشیخیه» است دویم کتاب «برهان الدین الوثیق» در نقض کتاب «عمدة التحقیق» که آنرا یکی از اهل سنت، تالیف کرده، انجام تالیف آن ۳ رمضان سنه 1340. سیم کتاب «بوار الغالین» دل رد شيخيه انجام تالیف آن 15 ج 1 سنه 1331. چهارم کتاب «حلیة النجیب» در منع تقلید میت ابتداء که کتاب الدر النضید در مسئله تقلید در رد آن نوشته شده و هم چنین شیخ علی بن حبیب آل شبیر اخباری خاقانی نیز ردی بر آن نوشته، و ادیب محمد هادی دفتر در کتاب «نظرة الیقین» ردى بر خاقاني دارد چنانکه در «الذریعه 7 ش 446» فرموده. پنجم کتاب حی علی الحق در رد کتاب المسیح فی الاسلام که یکی از ترسایان تألیف کرده. شش کتاب خصائص الشیعه که آورده است آنرا شریعت انجام تألیف آن رجب سنه 1341. هفتم کتاب «خیبة المتناقض المریب» در رد بر «حلیة النجیب» (یا اینکه «خیبه» در رد این «حلیة النجیب» سید محمد مهدی است از دیگری زیرا که در الذریعه 7 ش 1379 طوری نوشته که معلوم نمی‌شود خیبه از صاحب عنوان یا از دیگری در رد حلیه او است.
و او در روز دوشنبه ششم مراه ذى القعدة الحرام سده 1358 مطابق ۲۶ آذرماه باستانی در بصره وفات کرد و نعش او بنجف حمل شده و در ۴ شنبه ۸ آنرا با سید عدنان و سید مهدی بحرانیان در حجره طرف چپ در اینده صحن از در مغربی معروف به باب سلطانی دفن شد.
و در فهرست کتابخانه رضویه، جلد و صفحه مرقوم وفارت او را در شب سه شنبه 8 ذی القعده این سال آورده، و این مبنی بر ناقص بودن شوال است بافق بصره، و ما طبق تقویم ایران آنرا تمام دانسته که غره ذی القعده ۴ شنبه شده. و در آنجا از اساتید او حاج میرزا محمد تقی شیرازی و حاجی نوری و حاج شیخ محمد طه نجف و سید محمد هندی را ذکر کرده.