حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 مهر 1396, 23:20
وی مرحوم شیخ ابوالحسن بن ملا محمد حسن بن ملا اسدالله بن ملا عبدالله بن حاجی علی بن محمد شریف قهستانی است.
حاجی شیخ محمد باقر از اجلة علماء محققین و فقها و اصولیی عصر بود، و در رجال و درایت و حدیث و مقدمات آنها تبرزی تمام داشت. و او در ماه ربیع المولود ابن سال مطابق (سنبله ـ میزان) ماه برجی ـ در قریة جازار قاین که معروف به ام القری است متولد شده و چندین کتاب در فقه و اصول و اخبار و غیره تألیف کرده، از آن جمله: اول کتاب «اکفاء المکائد و اصلاح المفاسد» در رد صوفیه، انجام تألیف آن رجب سنه 1316. دویم کتاب «نور المعرفه» در اصول دین، انجام تألیف آن 26 ماه رمضان سنه 1314. سیم کتاب «الکبریت الاحمر» در شرایط منبر.
و از قراری که فرزندش حاجی شیخ محمد حسین در «بهارستان: 319» نوشته علاوه بر علوم ظاهریه در مقامات عرفان مقالاتی و در سیر و سلوک حالاتی داشته و شعر هم میگفته و تخلص «صافی» مینموده، انتهی. و چنان که در «الذریعه 9: ش 734» فرموده «دیوانی در اشعار» دارد.
و بالاخره روایت میکند از او میرزا محمد علی اردوبادی (1312). و خود در سحر شب آدینه چهاردهم ماه ذی الحجةالحرام سنه 1352 هزار و سیصد و پنجاه و دو ـ مطابق 10 فروردین ماه باستانی ـ وفات کرد، و پنج نفر فرزند ذکور از وی بهم رسید:
اول مرحوم شیخ محمد حسن که «شرحی بر تهذیب علامه» مینوشته و در مشهد در حیات پدر وفات کرده. دویم شیخ محمد تقی که در (1347) بیاید. سیم حاجی شیخ محمد حسین که در (1310) بیاید. و دیگر شیخ مرتضی و شیخ لطف الله که هر سه زندهاند.
رجوع شود بضمیمة «تاریخ علماء خراسان: 260».