حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
18 اردیبهشت 1396, 8:31
وی فرزند آقا جمال الدین بن ملاعلی بن محمد شریف بروجردی است.
مرحوم ملاعلی بروجردی از اجلةعلماء زمان خود و داماد مرحوم میرزای قمی بوده و در سنة 1262 وفات کرده و در بروجرد دفن شد و چندین فرزند بر گذار کرده: یکی شیخ مهدی که در (1336) بیاید، و دیگر اقا جمال الدین که فرزندش مرحوم حاج آقا منیرالدین (ره) از اعاظم علماء اصفهان بود.
مرحوم حاج آقا منیرالدین در شنبه بیست و یکم ماه رجب الفرد این سال ـ مطا بق (...) ثور ماه برجی ـ متولد شده، و در بروجرد و اصفهان درس خوانده تا از علما و فقها گردید و در اصفهان سکونت گزید و به امامت و قضاوت[1] و طی مرافعات اشتغال ورزید و در تتبع تواریخ و احوال علما و رجال و ذکر حکایات نادره و صحت استخاره تبرز و تبرعی[2] تمام بهم رسانید. و خود میفرمود که منظومة الفیة عربی در احوال علما به نظم آوردهام و در ماه رجب سنه 1338 ـ که این فقیر نیز در همان ماه بدان مكان شریف بودم ـ در مشهد مقدس
بود و خود میگفت که چندین نفر را در این سفر اجازه دادهام، انتهی.
و یکی از آنها ـ چنان که در «نقبا: ۱۵۶۳» فرموده ـ شیخ علی معصومی گنابادی است.
و آخر پس از مدت هفتاد و دو سال و هفت ماه قمری و بیست و شش روز عمر، در ظهر روز شنبه هفدهم ماه ربیع الاخر سنه ۱۳۴۲ هزار و سیصد و چهل و دو - مطابق ۴ قوس ماه برجی ـ در اصفهان وفات کرد و در تخت پولاد در تکیه ملک به خاک رفت که هم اکنون قبر وی آنجا معلوم است.
و او را فرزندان چندی ذکوراً و اناثاً باز ماند، از آن جمله یکی از پسرانش مرحوم میرزا اسمعیل بود که از جمله علما بشمار میآمد و به سن جوانی در ۴ شنبه ۳ شعبان سنه ۱۳۵۲ وفات کرده و در نزد پدر دفن شد. و دیگر دختری که زوجه مرحوم حاج سیاد محمد باقر میرمحمد صادقی که در (۱۳۶۳) بیاید بود. و مادر این دو نفر دختر مرحوم حاجی میرزا جعفر نوری که در (1300) بیاید بوده. و دیگر دختری که زوجه میرزا محمد باقر فقیه ایمانی بود که در (۱۳۷۰) بیاید.[3]
[1]ـ قضاوت که در اصطلاح فارسی کنونی به معنای داوری کمیته و نوشته میشود به این شکل در عربی نیامده و صواب آن قضاء است. م.
[2]ـ مقصود از تبرز و تبرع تفوق و برتری است و ظاهراً این دو کلمه در زبان عرب معانی دیگری غیر از مقصود مؤلف دارد. م.
[3] ـ مختصر شرح حالی از صاحب عنوان در «دانشمندان و بزرگان اصفهان : 505» مذکور است، جز اینکه چهار سطر آخر آن و صفحه شایسته ذکر نبوده و نیست. م.