حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
19 مرداد 1396, 7:31
وی فرزند مرحوم میرزا محمد صادق ۳۳ چهار سوئی ( ۱۲۲۸ ج ۳ ش۳۸۷ ) و خود از علماء عصر بود که در سیزدهم ماه شعبان المعظم این سال (رجوع شود به «الذریعه ۱۹: ۳۶۲ ش 1617» که آنجا تولد وی را در ۱۳ شعبان ۱۲۷۳ نوشته و کتابی بنام «المجالس العامره» در فضائل و مصائب از تألیفات او آورده. یادداشت مؤلف (ره). کتاب دیگری که از آن مرحوم در «الذریعه ۲۸۳:۱۲» ذکر شده بنام «السیر و السلوله فی نصائح الرعایا و الملوک» است بفارسی که آنرا صاحب عنوان خود بمؤلف ذریعه فرموده است، و توضیح کافی درباره تاریخ ولادت دقیق و صحیح آن مرحوم در حاشیه آتیه داده‌ایم، مراجعه فرمایند. م.)
چنان که در «شجره‌نامه چهارسوئی‌ها) نوشته - مطابق (...) حمل ماه برجی ـ در اصفهان متولد شد، و در «احسن الودیعه ۲: ۳۵» در سنه ۱۲۷۳ فرموده (سنه 1273 در طبع دوم کتاب نیز بهمین صورت با ارقام هندیه چاپ شده. و اما مأخذ این جانب در «شجره نامه و جاهای دیگر همانا ورق یادداشت (مذکور در ص ۱۹۲۵) است که در آن مطالبی و تواریخی بخط والد ماجد صاحب عنوان نوشته و اینک در نزد حقیر موجود و تاریخ ولادت آن مرحوم بخط پدر چنین است: «بسم. تاریخ تولد فرزندی محمد الملقب بالجواد والمکنی باًبی المعالی (وفقه الله تعالی) یکساعت بغروب یوم شنبه سیزدهم شهر شعبان المعظم مانده بود که خداوند عالم مرحمت فرمود، شمس در برج حمل هشت ساعت مانده بود که به برج ثور داخل شود» تا آنکه گوید: «مورخه ۱۳ شعبان من شهور سنه ۱۲۷۲ سنه ۱۲۷۲» انتهی، و ذکر سنه را خود تکرار فرموده است. و اطلاع زائد بر این مقدار در احوال و آثار صاحب عنوان موکول بتاًلیفات مطبوع و غیرمطبوع فرزند علامه آن مرحوم آیة الله سیدمحمد مهدی (متوفی ۱۶ محرم ۱۳۹۱) و برخی نوشتجات این ضعیف خواهد بود که در آنها شرح احوال رجال خاندان خود را بتفصیل نگاشته، وفقه الله تعالی لاکماله بمحمد و آله علیهم السلام و مخفی نماند که مرحوم حاج میرسید محمد تا سی سالگی خود در اصفهان میزیسته و آن هنگام بعتبات خالیات مهاجرت و در روز اربعین 1304 به کربالای معلی وارد شده، بشرحی کیسه در احسن الودیعه ۲: ۳۵ مذکور است. م.) و بهرحال، او در عتبات تحصیل کرده و در کاظمین سکونت نموده تا هم آنجا در نزدیکی مغرب شب چهارشنبه بیست و دویم ماه محرم الحرام مسنه ۱۳۵۵ هزار و سیصد و پنجاه و پنج مطابق ۲۶ فروردین ماه باستانی - وفات کرد و هم در آن زمین برین در صحن مطهر در حجره چهارم طرف راست آن که از در قبله بیرون رود دفن شد. و فرزندش سید محمد مهدی ۳۵ در (1319) بیاد.
مرحوم آقای حاج میرزا سید محمد کاظمینی و خواهر زاده او مرحوم آیة الله حاج میرزا سید حسن چهار سوقی (۱۲۹۴) از یک عکس جمعی در سفر اخیر اصفهان به سال ۱۳۴۷ ق. این دو بزرگوار بیکدیگر بسیار علاقمند بوده و مکاتبات فراوانی «بین کاظمین و اصفهان» از ایشان در دست میباشد. م.
خط حاج میرزا محمدکاظمینی روی یک نامه بعنوان والد راقم این سطوره ۱۳۱۹ - ۱۳۵۶. م.