حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 23:11
وی مرحوم میرزا حبیب الله بن محمد جعفر و اصلا از ا ولاد یالمه و از مردم شهر سلطان آباد ناحیه عراق عجم (که در 1247 ج 4 ش 714 گذشت) بود. و همانا محمد جعفر پدر وی در سنه 1292 وفات کرده، و خود او از اجلة فضلاء عصر و اعاظم اهل علم و ادب در این زمان بود. شرح احوالش در کتاب «کرج نامه : 286» و «روزنامة اطلاعات. ش 6527 صادره در 14 صفر 1367 نوشته، و حاصل آن با برخی از تصرفات دیگر این میشود که:
وی در چهارشنبه بیست و یکم ماه ذی القعدة الحرام این سال ـ مطابق (...) ثورماه برجی ـ در سلطان آباد متولد شده، و در «کرج نامه» در 1281 نوشته. و به هر حال، وی پس از رسیدن بسن بلوغ عشقی مفرط بعلوم فلکی بهم رسانید و در نزد استادی که نام آنرا بتوان برد درس نخوانده، بلکه در اثر توجه و پشت کار و هوش خدا داد در این فن بجائی رسید که بدون وسائل جدیده علمی و دست رسی برصدخانههای مجهز دنیا اکتشافاتی در حرکات قمر نمود، و در سیر و تحقق این عوالم هم دست رسی بعلوم ریاضیه عالیه دیگر پیدا کرد و بخصوص هندسیات عالی و بسیاری از علوم عقلی دیگر. و با این وصف در أخبار و تفسیر آیات آیتی غریب بود، و در تاریخ و سیر و رجال قدرتی تمام داشت. و این فقیر در ماه محرم 1352 در تهران کراراً خدمت او رسیدم و آن وقت مدرس علوم عقلیه در مدرسه سپهسالار بود، و چندین کتاب تألیف کرده:
اول «تفاویم سنوات عدیده» که هر ساله در «سالنامه پارس» نوشته میشود تا سنه 1384. دویم «کتابی در زیج» از روی أرصاد جدیده.
و آخر در عصر روز پنج شنبه دوازدهم ماه جاری صفر الخیر سنه 1367 هزار و سیصد و شصت و هفت ـ مطابق 3 دی ماه باستانی ـ در تهران وفات کرد، پس از مدت هشتاد و هشت سال و دو ماه قمری و بیست و یک روز عمر، دو ساعت پیش از ظهر جمعه نعشش را از آنجا برای دفن حمل بقم نمودند.