حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
27 خرداد 1396, 5:35
وی مرحوم سید عبدالعلی 34 فرزند سید ابوالقاسم 34 خوانساری است که در 1280 بیاید.
مرحوم سید ابوتراب از اجله علماء معقول و منقول و عظماء فقهاء نجف اشرف بود (عالم فاضلي متتبع آقای حاج شیخ رضا استادی تهرانی از اعاظم مشتغلین حوزه علميه قم (دام توفيقه) در محرم 1395 ق رساله‌ای (در ۲۲ صفحه رقعی ( در آن بلده طیبه چاپ کرده‌اند که عنوانش (معجزات و یاد نامه استاد علامه مرحوم آقا سید ابوتراب خوانساری طاب ثراه) است و از (ص ۳ تا 18) شرح حال صاحب ترجمه شامل نام و نسب و خاندان و تولد و اساتید و مشایخ اجازه و شاگردان و فرزندان و وفات و اسامى تاليفات و آثار منظوم و منشور که بالغ بر ۴۳ اثر میباشد. و از (ص ۱۹ تا ۲۲) منظومه‌ئی از آن مرحوم بعنوان (قصيده عام الخوارق) و سپس تا آخر رساله شرحی است پیرامون معجزات و خوارق عادات معصومین (عليهم السلام) و ترجمه گونه‌ئی از قصیده یاد شده که در آن هشت کرامت ظاهره و معجزه باهره از مرقد مطهر شاه ولایت اسد الله الغالب (صلوات الله وسلامه عليه و علی اولاده الطیبین الطاهرین) در اوائل 1299 ق آشکار شده و بسمع همگان رسیده است است خداوند منان بصدیق گرامی ما مؤلف و ناشر رساله جلیله جزای خیر دهاد. م.)
شرح احوالش در چندین کتاب نوشته و از آن جمله (احسن الودیعه ۲: ۳ تا ۵۱) و «الذریعه ۸: ش ۲۹۰» و غیره، و از آنها چنین برآید که : او در شب پنج شنبه هفدهم ماه رجب الفرد این سال مطابق ۱۶ حمل ماه برجی در خوانسار متولد شده، و در سنه ۱۲۹۱ به اصفهان و در ۱۲۹۵ بنجف آمده و در آنجا خدمت چندین نفر از اعاظم علما درس خوانده و از برخی اجازت روایت درست کرد، و پس از آن خود بتدریس و تالیف پرداخت و کتاب بسیاری تالیف کرد، از آن جمله کتاب «سبل الرشاد» در شرح «نجاة العباد» حاجی شیخ محمد حسن نجفی در فقه، در ده جلد. انجام تاليف کتاب روزه سنه 1303، انجام تالیف کتاب ارث سنه 1304 (مبحث روزه وارث این کتاب مفید در سال ۱۳۳۲ ق طی ۳۵۴ صفحه بزرگ در طهران چاپ شده و صفحه اول و دو صفحه آخر آن پیرامون حالات مؤلفب است. ناگفته نماند که نام کتاب در عنوان بالای صفحه اول آن اشتباها «سبیل الرشاد» با یاء نوشته شده است. م.)
و چندین نفر از بزرگان از مجلس درس او برخواسته یا از او روایت می‌نمایند.
و آخر پس از مدت هفتاد و چهار سال و نه ماه قمری و بیست و سه روز عمر، در دو ساعت و نیمی روز شنبه دهم ماه جمادی الاولی سنه ۱۳۴۶ هزار و سیصد و چهل و شش مطابق ۱۳ آبان ماه باستانی در نجف وفات کرده و در وادی السلام دفن شد.
و او را سه نفر پسر بنام سید محمد علی ۳۵ و سید محمد مهدی ۳۵ و سید محمد حسین ۳۵ بوده که هرسه در حیات پدر وفات کردند.