حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
18 اردیبهشت 1396, 8:33
وی فرزند مرحوم میرزا محمد صادق ۳۳ چهارسوئی (۱۲۲۸ ج ۳ ص ۸۵۰ ش ۳۸۷)، و خود از علماء اصفهان بود که در پانزدهم ماه رمضان المبارک این سال، چنان که در «شجره نامة چهارسوئیها» نوشته ـ مطابق (...) سرطان ماه برجی ـ متولد شده، و چنان که در «احسن الودیعه ۲: ۸۰» احوال او را عنوان کرده و از آن برآید؛ در نزد عمش میرزا محمد هاشم در اصفهان و هم نزد چندین نفر از علما در عتبات درس خوانده و از چند تن روایت نموده، و در اصفهان ریاستی شایسته بهم رسانید[1]
و پس از مدت شصت و یک سال و هفت ماه قمری و هشت روز عمر، در شبه سه شنبه بیست و سیم ماه ربیع الاخر سنه ۱۳۳۱ هزار و سیصد و سی و یک ـ مطابق ۱۲ حمل ماه برجی ـ در اصفهان وفات کرد و در تخت پولاد در بقعه عمش آقا میرزا محمد باقر دفن شد. و تاریخ وفاتش بدین طور مطابق آن است که این فقیر خود به خاطر دارم و در همان ایام ضبط نمودم لکن در شجره نامه مرقومه در نوزدهم ربیع الاخر مذکور نوشته.[2]
و او مخدره آمنه بیگم ۳۴ دختر عمش آقا میرزا محمد هاشم را به زوجیت داشته و از او فرزندان چندی بهم رسانیده بشرح ذیل طبق «شجره نامه»:
اول آقا میرزا ابوالقاسم ۳۵ که در سنه ۱۳۱۱ متولد شده و اینک از علماء اصفهان و در مسجد مریم بیگم امامت دارد.[3] دویم آقا میرزا محمود 35 که در جمعه 3 ع 2 سنه 1322 متولد شده و هر یک اولاد چندی دارند.
[1] ـ آن مرحوم سالها در مسجدی واقع در نزدیکی محمله خلجها و هم در خانه خود در محله چهارسوی شیرازیها اقامه جماعت مینموده و پس از نماز بر فراز منبر عوام و خواص را مستفیض میفرموده شنيده شد که مرحوم آیت الله آقانجفی مسجد شاهی مکرر در ایام ماه مبارلی رمضان به خانه آن مرحوم آمده و پای منبرش مینشسته است. م.
[2] ـ تاریخ مذکور را اینجانب به نقل از روی سنگ قبر صاحب ترجمه در «شجره نامه» نوشتم، بعداً صفحهئی مشتمل بر تواریخی چند به خط پدر آن مرحوم و غیره یافتم که اینک تصویر تاریخ تولد به خط پدر و تاریخ وفات به خطر پسر عمش مرحوم آقا میرزا مجتبی روضاتی ابن صاحب الروضات در اینجا نقل شده و چنانکه دیده میشود اینجا تاریخ وفات در نخستین ساعت شب یکشنبه 21 ربیع دوم ۱۳۳۱ قید گردیده که نظر به وثاقت نویسنده و قرائن دیگر همین تاریخ باشد، و شاید آنچه مرحوم معلم نوشتهاند راجع به روز دفن باشد، و الله العالم. صاحب عنوان چند ماهی قبل از فوت در اثر عارضه سکته فالج گردیده و بستری بوده است. رحمة الله تعالی علیه. و ناگفته نماند که سنگ قبر آن مرحوم در حدود سی سال قبل توسط بازماندگانش تهیه و نصب شده و ابیاتی که در رثاء و تاریخ وی بر روى آن دیده میشود از مرحوم حاج میرزا حسن خان جابری انصاری است کسه در همان ایام نصب سنگ سروده و بیت ماده چنین است:
سر برون آورد جبریل و بگفتا کامده چون خليل الله ابراهيم مهمان جليل. م.
[3] ـ آقا میرزا ابو القاسم موسوی خوانساری در شب دوشنبه ۱۳ ماه رمضان ۱۳۸۱ وفات یافت و در بقعه صاحب روضات دفن شد. ولادت آن مرحوم بنا بر ضبط والد ماجدش تقریباً سه ساعت پس از طلوع آفتاب روز شنبه دهم ربیع الاخر ۱۳۱۱، و ایضاً ولادت برادرش آقا میرزا محمود موسوی خونساری بنابر همان ضبط نیم ساعتی پس از طلوع آفتاب روز چهارشنبه هشتم ربیع الاخر ۱۳۲۲ بوده و تاریخ متن اشتباهست. صاحب عنوان دخترهای متعددی نیز داشته که عموماً مزوجه و دارای اولاد و اعقابند. م.