حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 خرداد 1396, 4:46
وی فرزند مرحوم آقا میرزا محمد باقر ۳۳ چهار سوئی است که در (۱۲۲۶ ج ۳ ش ۳۷۰ ص ۷۹۸) گذشت. مرحوم میرزا هدایت الله از علماء اصفهان بود، و در ادینه بیست و هفتم ماه جمادی - الاخرای این سال ـ مطابق (...) حوت ماه برجی - متولد شده، و در نزد پدر و عم خود درس خواند تا عالمی فاضل و فقیهی کامل گردید، چندین سال در اصفهان به امامت و تدریس اشتغال ورزید، و پس از مدت هفتاد و چهار سال و سه ماه قمری و پنج روز عمر، در ساعت اخر روز سه شنبه دویم ماه شوال المکرم سنه ۱۳۴۵ هزار و سیصد و چهل و پنج ـ مطابق ۱۵ فروردین ماه باستانی - وفات کرد، و در پائین پای پدربزرگوار دفن شد.
(1) صاحب عنوان عالمی جلیل القدر و دارای نفس قدسی و ذکاء فطری و دقت فهمی ممتاز بوده، راقم این سطور در کتاب «کواکب منتشره»ی خود که در ۱۳۶۶ ق تالیف کرده بنقل از فرزندان ان مرحوم وی را مجاز از دو نفر استاد مذکورش (والد ماجد و عم اجل) و مرحوم میرزا عبدالجواد حسین ابادی (مجاز از صاحب «جواهر») دانسته و نوشته‌ایم که تاليف مستقلی از ایشان در دست نیست، لکن حواشی مفیدی بر «شرح لمعه» و «فرائد شیخ» دارد. ان مرحوم از اساتید برادرزاده خود مرحوم اقای حاج میرزا سید حسن چهارسوقی (۱۲۹۴) در «شرح لمعه» بوده لذا شرح حال دیگری از وی بنقل از «مقالات مبسوطه» مؤلف این کتاب در «زندگانی ایت الله چهارسوقی: ۱۷۷ به بعد» نقل نموده‌ایم که خالی از فائده نیست، و اجازه مختصره پدر بزرگوارش برای او بتاریخ ۸ صفر ۱۳۰۸ میباشد و صورت ان در «ریاض الا برار» موجود است. فرزند اکبر ان مرحوم در ظهر نسخه‌ئی از «روضات الجنات» شرحی در کیفیت بیماری و وفات والد خود نوشته و از ان مستفاد می‌شود که وی یکسال مریض بوده و سرانجام به اسهال سخت درگذشته و در خانه خود جنازه‌اش را غسل داده و بعد بمسجد عتیق چهارسو شیرازیها که خود و والد بزرگوارش صاحب روضات در ان اقامه جماعت و وعظ و ارشاد می‌نموده‌اند. حمل و مرحوم اية الله حاج میر محمد صادق مدرس خاتون‌ابادی (۱۳۴۸) و جمعی کثیر بر او نماز گذارده و در روز چهارشنبه بر سردست تا تخت پولاد تشییع شد و جمعیت مشیعین بالغ بر بیستهزار نفر گردید، و پس از ان سه روز مجلس ترحیم باعظمت و کم نظیر برای ان مرحوم تشکیل شد. غفرالله تعالی لنا ولهم .م.
و فرزندانی از او طبق «شجره نامه‌های چهارسوئی‌ها» بازماند، بدین شرح : اول آقا میرزا حبیب الله ۳۵ که در سنه 1308 متولد شده و از سید محمد مهدی کاظیمنی روایت می‌کند و در محله چهارسوی شیرازیان امامت و ریاست دارد و فرزندان چند از بهم رسیده (آقا میرزا حبیب الله در نیمه شب یکشنبه ۱۶ ع۱-۱۳۷۹ بعارضه سکته وفات یافت و در بقعه تکیه معروف به گلزار در تخت پولاد مدفون شد. وی از مرحوم آخوند ملامحمد حسین فشارکی (مجاز از شیخ زین العابدین مازندرانی) به اجازه مورخه ۸ ج۲- ۱۳۴۳ و از مرحوم میرزامحمد حسین غروی نائینی (مجاز از حاج میرزا حسین میرزا خلیل و شیخ محمد طه نجفی) به اجازه مورخه ۱۴ع ۲ - ۱۳۴۴ و از مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (در هامش اجازه میرزای نائینی) و از مرحوم حاج سید صدرالدین صدر (مجاز از مرحوم سید حسن صدر) به اجازه مورخه ۹ ج ۱ - ۱۳۶۶ نیز روایت می‌کند و اصول اجازات در حین تحریر این سطور بنظر قاصر رسید. م(.
دویم آقا میرزا محمود ۳۵ که هم از علماء اصفهان است و فرزندانی دارد. تولدش ۵ شنبه ۱۶ محرم سنه 1315. (آقا میرزا محمود مقارن طلوع افتاب جمعه پنجم صفر ۱۳۹۶ وفات یافت و در داخل بقعه 45 صاحبب وروضات الجنات) مدفون شد. وی از والد ما جدش ومرحوم شیخ شیخ محمد رضا زنجانی کاظمینی و مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری روایت می‌کند وراقم سطور از ان مرحوم اجازه روایت دارد. م.)
سیم آقا میرزا اسدالله ۳۵ که در سنه ۱۳۱۸ متولد شده و نیز طبق شجره نامه اولادی چند دارد (تاریخ تولد معظم له در ۲۶ ع۲ -- ۱۳۱۸ میباشد. و این هرسه فرزندان صاحب عنوان از دانشمندان طائفه و مروجین شریعت مطهره بشمارند.