حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
5 اردیبهشت 1396, 22:56
شرحي از شعب سادات علوی سبزوار در (۲۶۲ ۱ ج ۵ ش 1010) گذشت.
حاج میرزا حسین صاحب عنوان فرزند مرحوم میرزا حشعر علوی، و خود از علما وادبا و حکماء این عصر بود که در این سال متولد شده و چنان که در «فهرست کتابخانه رضویه ۹:۴ ۳۱ در پاورقی» نوشته بهفده سالگی با اجازت مرحوم حاج ملاهادی سبزواری بمجلس درس حاضر شده و کتاب اسفار و سایر علوم حکمت را در آن مدرس مبارک تحصیل نموده آنگاه به عتبات رفت و علوم شرعیه را در نزد فاضل اردکانی و میرزای شیرازی درس خواند و چند ماهی بعد از وفات جلوه در مدرسه سپهسالار طهران در ریاضی و حکمت تدریس می‌نمود و پس از آن به سبزوار بازگشت و در آن شهر مرجعیت و ریاستی تمام به هم رسانید و در قابل و در قبال مرحوم حاج میرزا، سبز واری (1296) بمیرزا حسین کبیر شهیر گردید، و چندین کتاب تألیف کرد:
اول (ار جوزه ئی در فلسفه عالیه». دویم «ر حاشیه برقرائد شیخ» که فقط برحجیت ظن و براثت در یک جلد است.
و در پنج شنبه بیست و سیم ماه شوال المکرم سنه ۱۳۵۲ هزار و سیصد و پنجاه و دو سه مطابق
19 بهمنماه باستانی وفات کرد، چنانکه در جلد ۱ (( الذريعه ش ۲۵ ۲۴) است، و در «جلد ۶ش ۸۵۳» در سنه ۱۳۵۳ بدون ماه و روز نوشته، و ظاهرآ وی همان باشد که در «تاریخ سر نیپ» وفاتش را در سنه ۱۳۴۲ نوشته و اشتباه کرده، چنان که در «الذریعه» در هردو موضع مذکور نام پدرش را محسن نوشته و آنچه ما حسین نوشتیم طبق نامه ئی است که آنرا سید محمد حسن علوی (۱۳۴۹) در «20 شعبان ۱۳۷۲» بما نوشته و البته آن اصح از قول (الذريعه)، است، و آنجا نوشته که دو دختر حاج میرزا عبدالکریم علوی (۱۳۳۷) در زوجیت حاج میرزا حسین مذکور بودند و هردو در خانه وی بلاعقب وفات کردند، و وفاتش را در ۲۱ یا ۲۲ شوالی مذکور ذکر کرده و گوید: اصل او از قریه آزاد مهمة تعتبر سه فرسنگی سبزوار است که هم اکنون طایفه وی آنجا سکنی دارند، و فرزندانش بعضی اهل علم بودند لكن در سالی غیر اهلی علم درآمد ند و فوت شد ناد، انتهی. و بهرحال، وی پس از فوت در سبزوار در مقبره استاد مذکورش دفن شد، و او را شاگردان چندی است: اول سید عبدالله برهان سبزواری. دویم حساج میرزاعلی اکبر نوقانی (1300) و این حاج میرزا حسین صاحب عنوان ظاهراً همان باشد که در «مطلع الشمس ۲۱۹:۳» اورا بعنوان حاجی میرزامحمد حسین ذکر کرده و فرماید: میرزای شیرازی بر اجتهاد و مقامات فضل وعلم ایشان تصدیق فرموده و بدادن فتوی مجاز نموده‌اند، انتهی. و نیز در «المأثر و الاثار: ۱۷۲» وی را بعنوان حاج میرزا محمد حسین مجتهد سبزواری ترجمه کرده و فرماید: در آن مملکت از مرو جین شریعت است و می‌گویند از حجةالاسلام رئیس الشیعه حاج میرزا محمد حسن شیرازی تصدیق اجتهاد دارد، انتهی. و دو نفر دیگر از علماء سبزوار که در اسم و عصر با این حاج میرزا حسین تقریباً شرکت دارند در (۱۲۹۶) و (۱۳۱۷) بیایند.