وی فرزند سید محمد امین افندی سنی است که در (۱۲۳۶ ج ۳ شب 509) گذشت.
سید محمد سعید از علماء مشاهیر و اجله فقها اهل سنت است و در فقه و اصول و عربيت و حدیث و تفسیر از اساتید عصر خود بوده، و در نزد پدر خود داود پاشا و عبدالرحمن افندی روزبهانی درس خوانده، و مدتی در حله فتوی میراند. آنگاه در بغداد بنیابت منصوب و پس از چندی بسمت مفتی گری حنفیه نائل گردید و بعد از ان از این شغل منفصل شده و در خانه خود بتدریس پرداخت و کتب چندی تالیف کرد : اول «اسئله ئی از شرح همزیه ابن حجر» که آنها را از برخی از علمای حیدریه هم عصر خود سوال کرده و پس از این که او جواب داده سید محمد سعید جوابهای او را رد و خودش بیان مراد را نموده دویم دو شرح بر ابیات در. سیم شرح بر بسیاری از درمختار. چهارم شرح بر چندین رساله کوچک در موضوعات متفرقه. پنجم شرح شرح قوشجی. ششم شرح شواهد کتاب مجیب النداء شهاب فاکهی در شرح قطر الندی ابن هشام از اشعار و امثله ؤ آیات. هفتم شرح اشعار عبدالباقی افندی عمری درباره ابوحنیفه که مطلعش این است:
یا من علاقی الاجتهاد مناره
و بدر مذهبه غلا مقداره
هشتم شرح عصام در وضع و در این شرح و شرح شرح قوشجی مشکلات این دو کتاب را رد کرده.
سید محمد سعید با این همه فضائل مبتلا به وسواس بوده و کتابخانهای مهم داشت که پس از فوتش همه متفرق گردید و بذل و بخشش بسیار بر فقرا مینمود و در بامداد روز شنبه سیزدهم ماه شوال این سال مطابق 27 ثور ماه برجی وفات کرد و در مقبره خیزران نزدیک ابوحنیفه دفن شد و چندین نفر از شعرا برای وی مرثیه و ماده تاریخ گفتند از آن جمله سید عبدالغفار اخرس که در 1291 بیاید گفته:
فی رحمة الله حل شیخ *** و جنة دارها الخلود
تفیض من صدره علوم *** وقد طمی بحرها المدید
و لم یزل میتا و حیا *** من علمه الناس تستفید
فوائد کله و فضل *** و ذلک العالم المفید
ففیه علم و فیه حلم *** و فیه باس و فیه جود
سار الی ربه غیر فان *** بالعز و هو العزیز الحمید
و مذ توفاه قلت ارخ *** مضی الی ربه السعید 1273
در «المسلک الاذفر» وفات او را در ۳ شنبه ۱۳ شوال این سال نوشته، و از قراری که ما در وفات سید محمود الوسی آنفاً نوشتیم ۱۳ شوال آن سال شنبه بوده بدلیل تقویم آن سال و غیره، از این روما شنبه ۱۳ نوشتیم، و احتمال دارد که ۳ شنبه ۲۳ بوده باشد.