حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 22:16
وی فرزند آقا محمد رضاء بن آقا ابوالحسن بن شیخ میرزا بابا بن حاج بابا خان بن قاضی جهان بن آقا بیک بن قاضی عبدالله بن قاضی علاء الدولة بن قاضی شرف الدین بن خواجه شمس الدین بن شیخ محیی الدین ابوبکر محمد بن علی بن محمدب ن محمد بن محمد از نژاد حاتم 35 طائی جواد سخی معروف است.
و نژاد حاتم 35 طائی را چنین نوشتهاند که وی: ابوسفانة 35 بن عبدالله 34 سعد 33 بن حشرج 32 بن امریء القیس 31 بن عدی 30 بن اخزم 29 بن ابو أخزم هرومة 28 بن ربیعة 27 بن جرول بن ثعلبه 25 بن عمرو 24 بن غوث 23 بن طی جلهمة 22 بن ادد 21 است که در (1205 ج 1 ش 111) گذشت و آنجا شمارهاش 24 بود. وفاتش سنه 8 قبرش در کوه عوارض قبیلة طی، چنانکه در «مجله الهلال» س 8 ج 1، ص 7) نوشته.
و شیخ محیی الدین ابوبکر محمد معروف به ابن عربی (بصیغه مفرد، نه أعرابی و بدون الف و لام، نه الاعرابی یا العربی)، از اجلة علماء اسلام و در حکمت و تصوف و عرفان و تفسیر در بین مسلمین مقامی معروف دارد و کتب نفسیة چندی تألیف کرده از آن جمله کتاب «الفتوحات المکیه» در معرفت أسرار مالکیه و ملکیه، انجام تألیف باب 559 آنصفر سنه 629 ، انجام تألیف جلد آخر بامداد روز 4 شنبه 24 ع 1 سنه 636، و مشهور این که وی از نژاد حاتم طائی معروف مذکور است، و او از اهل شهر اشبیلیة مملکت اسپانیای اروپا است و از این جهت وی را محیی الدین مغرب گویند. تولدش شب 2 شنبه 17 ماه رمضان سنه 560 مدت عمرش 77 سال و 6 ماه و 6 روز، وفاتش شب آدینه 22 ع 1 سنه 638 قبرش در دامنة کوه قاسیون در صالحیة دمشق .
فرزندش خواجه شمس الدین را مرحوم خواجه نصیر الدین محقق طوسی برای بستن رصد بمراغه آورد و او آنجا مانده و تا کنون اعقابش در آذربایجان باقی هستند.
و میرزا نصر الله صاحب عنوان از مردم مراغه و چنان که در «المآئر» فرموده: در علم تنجیم بمقامی عظیم رسیده و در فنون ریاضیه بالکلیه درجة بلند داشت و در اواخر سلطنت فتحعلیشاه منجم باشی خاص شد و به تدریج از اعیان عهد خود گردیده و تیول لایق و مرسوم قابل بهم رسانید، و در این سال وفات کرده و اولادی محصل علوم برجای گذاشت، انتهی.
لکن نژاد او را که تا محیی الدین بدین طریق آورده چندین نفر از میزان مرسوم کمتر و ظاهراً قدری افتاده دارد.