از اکابر علماء و فقها عظام بوده. ملّا شفیعا در روضه‌ی بهیّه در شأن او می‌فرماید:

منهم الفاضل العالم المحقّق المدقّق ذوالملکة القویّة و السّلیقةالمستقیمة الا لمعی الا ورعی اللّوذعی الّذی فی عصره بدر مضیئیء الشّیخ عبد الحسین الطّهرانی و هو من اجلّة العلماء الاعلام و من المجتهدین العظام مرجع للخاصّ و العامّ و معتبر عند الوزراء و السّلطان و هو وصیّ الامیر الکبیر میرزا محمد تقی خان الوزیر للسّلطان ناصر الدّین شاه القاجار دامت دولته فی الطّهران و هو الآن امین للسّلطان المذکور فی تعمیر الرّوضة المطهّرة و القبّة المنوّرة لسیّدنا سیّد الشّهداء علیه و علی جدّه و ابیه و امّه و اخیه و اولاده الطّاهرین الف تحیّة و سلام و مشغول بالتّدریس و التّعلیم للطّالبین فی کربلاء المشرّفة و له مدخلیّة تامّة فی الامور العامّة علی معین البرّ و التّقوی و معین علی الفقرآء فهو کهف للأرامل کثّر الله فی الفرقة النّاجیة امثاله. انتهی.

صاحب مآثر می‌فرماید: مجتهدی فاضل و به قبول عامّه نایل بود در دولت عثمانی نیز اعتباری معتدّ به داشت. ولات و حکام عراق او را احترامی عظیم می‌نهادند بر اکثر تعمیرات و تاسیسات عتبات عالیات از جانب اعلی حضرت اقدس همایونی سمت مواظبت و مراقبت داشت مدرسه و مسجدی که از مال الوصایا امیر نظام اتابک اعظم میرزا تقی خان در طهران ساخته دائر است و به اجتماع افاضل طلّاب عامر شکر الله مساعیه انتهی کلام صاحب المآثر.

و این بزرگوار کتابخانه عظیم الشأن داشت که جامع کتب اکثر فنون بود وقتی که جناب آیة الله فی العالمین مولانا السیّد حامد حسین فردوس ماب طاب ثراه صاحب عبقات الانوار به زیارت عتبات عالیات مشرّف شده بودند با جناب شیخ مرحوم ملاقی شدند و از کتابخانه شان نقل بعضی کتب حاصل فرمودند که هنوز کتابخانه عامره‌ی آن جناب طیّب الله مضجعه موجود است.

از آن جمله کتاب المناقب اخطب خوارزم که بر ظهر نسخه اش آن جناب به دست مبارک خود این عبارت ثبت فرموده اند:

کتاب المناقب لموفّق بن احمد المکّی البکری الخوارزمی استنسخناه فی الارض المقدّسة کربلاء فی شهور سنه من الهجرة النّبویّة من نسخة کانت عند العالم العامل الفاضل الکامل زبدة الفقهاء عمدة النّبلآء المجتهد النّحریر الصّدر الشّهیر الشّیخ عبدالحسین الطّهرانی دامت ایّامه.

و ثقة الاسلام علامه نوری ایّدالله تعالی در بعضی تصانیف خود خیلی تبجیل و تعظیم این بزرگوار فرموده، چنانچه در کتاب لؤلؤ و مرجان به تقریبی می‌فرماید: که به خاطر دارم در ایّام مجاورت کربلاء معلّی استفاده از علّامه عصر خود شیخ عبدالحسین طهرانی طاب ثراه که در تبحّر و فضل و اتقان عدیلی نداشت سیّد عرب روضه خوانی از حلّه آمد و پدرش از معاریف این طایفه بود و اجزاء کهنه از میراث پدر داشت خدمت شیخ استاد آورد انتهی، اوردنا نقله فی هذا المقام و نقلت هذه الحکایة فی ترجمة الفاضل الدّربندی علی الکمال و التّمام. انتهی مختصرا.