حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
16 اسفند 1396, 6:5
وی از مشاهیر فضلاء دهر و اکمل اطبّاء عصر خود بود در فن کلام و مناظره صاحب دستگاه بود و کوی سبقت بر اقران مستعدّین عصر خود میربود نسب شریفش به مصعب بن الزّبیر بن العوام که در وقت خود عامل کوفه بود و حالاتش در کتب تواریخ مسطور است.
ولادت با سعادتش دوم جمادی الاولی سنه اثنین و سبعین و مأتین بعد الالف در بلدهی شاه جهان آباد اتفاق افتاد در اوایل امر خود در قصبه امروهه که از متعلّقات شهر مراد آباد واقع است تا مدت بیست و دو سال به علوم و فنون اشتغال ورزید. مبادی فنون و علوم دینی و معارف یقینی را از فقه و حدیث و غیره خدمت جناب مولوی سید محمد عبادت صاحب که از افاضل مبرّزین و معارف تلامذه عمدة المجتهدین مولوی سیّد دلدار علی صاحب طاب مرقده بود تحصیل فرموده و فن طبّ را از حکیم رضیّ الدین خان صاحب که از مشاهیر آفاق و حذّاق علی الاطلاق جدّ مادری آن مغفور بود اخذ نموده مهارت تأمّه حاصل ساخت و در سنّ بیست و سه سالگی از قصبه امروهه به مقام با ندا نهضت فرموده به عهدهی جلیله از طرف سرکار انگلیسیه منصوب و سربلند گردید پس از انقضای مدت چهار و پنج سال به اقتضاء شوق مفرط برای تحصیل علوم و معارف آخر سفر بر بسته خدمت قدوة الاعیان سرآمد متکلمین زمان سید محمد قلی خان احلّه الله دارالجنان به شهر میرهه شتافت و در آنجا از جناب موصوف تا مدت بیست و پنج سال مشغول استفاده بود و از فیض صحبت استاد خود ماهر به علم کلام و مناظره گردید.
از جمله مؤلّفات آن مرحوم در علم کلام کتاب هادی المخالفین بجواب رسالة تحفة المسلمین تالیف نوّاب مبارک علی خان و حجیة الایمان بجواب رساله مولوی مبارک الله و کشف الرّین فی اثبات الغراء علی الحسین علیه السلام و در علم طب حاشیهی معروف تعلیقات طبّ اکبر که متضمّن دلایل کثیره است و رسالهی فوائد حسینیّه مشتمل بر ذکر امزجه و خواصّ و افعال و منافع و مضارّ ادویّه هندیّه و نسخههای مجرّبه و اجوبه و اسؤله متفرّقهی متعلّقهی علم طبّ و غیر ذلک.
وفات آن مرحوم بیست و یکم ماه صفر سنه یک هزار و دویست و هفتاد و دو در قصبهی امروهه اتفاق افتاد رحمه الله.