حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
19 اسفند 1396, 6:46
امام جمعه دارالخلافه اعلی الله مقامه صاحب مآثر می‌فرماید:
که این خانواده در ایران بسیار بزرگ است علم و عقل و فضل و تقوی و قبول علم و ریاست تامّه هیچ وقت از این سلسله مسلوب نیفتاده نیای اعلای ایشان میر عبدالواسع خاتون آبادی رضوان الله علیه با مجلسی اوّل سمت مصاهرت بلکه معاشرت داشته و فرزند بزرگوارش میر محمد صالح که فقیهی فحل و دریای علم و فضل بود به مصاهرت علامه مجلسی ثانی نائل شد و به اشارت مجلسی علیه الرّحمه استبصار را از کتب اربعه شرح کرد و شرح علّامه مشار الیه را بر کافی تکمیل فرمود و کتاب حدائق المقرّبین که در کشف از حقایق احوال ملائکه و انبیاء و ائمّه و سفراء سادات و علماء میباشد از اجلّه آثار و تصنیفات اوست.
و خلف بزرگوارش میر محمد حسین سبط علامه مجلسی در فقه و حدیث و تفسیر و حسن خطّ یگانه زمانه بود تصانیف بدیع پرداخته و علماء عصر را به اجازت نواخته است از جمله اجازه کبیره وی که به شیخ زین الدّین خوانساری داده و نام آن را مناقب الفضلاء نهاده از نفائس آثار آن روزگار است و آن اجازه را مقارن محاصره اصفهان در فتنه افغان به قریه خواتون آباد از ناحیه جی ختم فرموده و از آن سانحه عظمی نیز شرحی موحش در طیّ سخن درج نموده و این عالم جلیل اول کسی است از سلاله نبیل که به منصب رفیع امامت جمعه نایل گردید چه این مقام عالی علی التّوالی به میرزا محمد تقی الماسی صاحب بهجة الاولیاء خلف میرزا محمد کاظم ابن عزیز الله ابن محمد تقی المجلسی ابن مقصود علی اصفهانی رسیده بود و او خاله زاده ابن میر کبیر است پگاه وفات وصایت خویش را با این بزرگوار قرار داد لاجرم امامت جمعه نیز که منصب وی بود با وصیّ مشار الیه رضوان الله علیه اختصاص گرفت و از آن تاریخ همی در میان اعقاب انجاب اوست و خلف وافر الشّرف وی میر عبدالباقی امام جمعه نیز از اجلّه علماء عصر خویش بود و چون زائرا به عراق عرب رفت اکثر مجتهدین و محدّثین عتبات مقدّسه از وی اجازه گرفت از آن جمله است سیّد بحرالعلوم، و منصب جلیل امام جمعه دارالخلافه از این دودمان کرامت نشان نخست از جانب خاقان مغفور میر محمد مهدی مبرور تفویض رفت و چون او در گذشت حسب الارث و الاستحقاق با خداوند این عنوان که اوحد آفاق بود انتقال یافت ریاست عظمی و بسط ید و نفاذ امر و رواج حکم او را از ابناء عصر احدی نداشت و تمام عمر عزیز در نشر احکام و قضاء حوائج و حفظ حدود حراست اسلام گذاشت درجه اجتهاد و علوّ مقام فقاهت و تفصیل اسانید و اجازات و سایر مراتب علمیّه وی در نامه دانشوران ناصری به شرح مسطور است.
مضجع مقدّس این بزرگوار در داخله دارالخلافه ناصره در بین صحن عتیق و جدید حضرت عبدالعظیم مزار و مدفن مسلمانان است و مطاف ملائکه آسمان نوّرالله مرقده و شرّف مشهده.