حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 دی 1396, 4:23
صاحب تجلی می‌آورد که او پسر کوچک مفتی ابوالبقاء سعد اکبر فلک فضائل و نیز اعظم آسمان علوم بود و از مشاهیر علماء عصر و صاحب فیض این سجع نقش نگین مهرش بود: مبارک را بقا از ذات باقیست.
گویند که پدرش در خرد سالگی فوت کرد و برادرانش بجاهای متفرق بمناصب خود مأمور بودند، سید مبارک بلهو و لعب طفلان تا بعمر دوازده سالگی بسر کرده روزی ملا محمد امین شاگرد ابوالبقاء آمد و این چنین هخجار تضییع اوقات دیده، کلمات نصایح همچو شاید بر زبان راند و از آنروز بخیال حق شاگردی پدرش روزانه آمدن و سید مبارک را درس دادن معمول خود نمودن، تا اینکه پیمانة عمرش لبریز گشت بعد فرو شدن ملا محمد امین سید مبارک در اله آباد رفته از ملا امان اکتساب علم و فضل علی درجة الکمال نموده و سینة گنجینه فضیلت و دانائی گردید، و باستعداد ذهن و قوت فکر پایة علم بلند گرفت چون تجسس خدمت افتائی موروثی بدل جایگزین بود بصوب دهلی رفت و بنحویکه امکان پذیرفت در مجلس مذاکرة علماء شاهراه یافت، و بفصاحت بیانی چنان مسئله لاینحل را حل کرده که حضار زبان به تحسین و آفرین گشودند و این ممر تقرب سلطانی گشت و سند افتاء جونپور که مخطور خاطر بود یافت و به جونپور آمده در مفتی محله خانقاهی بنا نمود و در آن ردس و تدریس طلاب و کار افتاء می‌کرد و این تاریخ تعمیر خانقاه بر سنگ کنده بود، ترایخ:
خبر از سر سال تاریخ داد چنین خانقاهی مبارک بنای
و بر دروازه خانقاه کنده کنانید بود که المصطفی مدینة العلم و علی بابها الحق که در آن ایام مفتی محله مخزن علوم و معدن فنون بود بسیاری افاضل دوران در این دایره زانوی اکتساب نکردند و انوار علوم چیدند الاّ بسبب گردش ایّام آن خانقاه مُنهدم گشت و روی زمانه دیگر گشود، پس از ایام دراز سید تفضل حسین خان در آنجا امام یاره پخته کردند و بر آن سنگ تاریخ تعمیر خانقاه نصب کنانید که از آن نشان جای خانقاه عهد مفتی سید مبارک اهل بصیرت
چون گنجینة نَفَس آمد و شد تهی شد بتاریخ بیستم رمضان المبارک در سال یکهزار و نود و هشت هجری بعالم قدس شتافت. قبرش پخته بمفتی محله جونپور موجود و اولادش هم در آنجا آبادان هستند، و ماده تاریخش: مفتی جونپور صاحب عقل و هم سید مبارک خلد منزل است، انتهی مختصرا.