حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
15 اسفند 1396, 20:58
مولانا السیّد مهدی بن سید نجفعلی حسینی الرّضوی نسبا و العظیم آبادی اصلا و الرّسول فوری مسکنا.
وی فاضل نحریر عالم خبیر صاحب الفواضل الجلیلة و المناقب الجمیلة بوده تحصیل علوم به خدمت جناب نخبة الفضلاء عمدة الفقهاء الملقّب صدر الشّریعه و عمدة العلماء جناب محمد هادی بن سید مهدی بن مولانا السیّد دلدار علی طاب ثراهم فرموده.
وفات شریف در سنهی یک هزار و دو صدو شصت و چند افتاد.
از تصانیف اوست تذکرة الاولیآء.
چنانچه در کشف الحجب مسطور است: تذکرة الاولیآء فی الفارسیّة للفاضل المعاصر السیّد مهدی بن نجفعلی الرّضوی المتوّفی سنه بضع و ستیّن بعد الألف و لقد اجاد فیه حیث جمع اقوال ارباب الرّجال فی ترجمة کلّ واحد مرتّب علی مقدّمة و قسمین و المقدّمة فی ذکر جمع القرآن وعلوم مخصوصة بالائمّة الاطهار صلوات الله علیهم ما تتابع اللیل و النّهار و القسم الاول فی ذکر اصحاب النّبی صلّی الله علیه و آله و سلّم و الأئمة علیهم السلام الی زمان الغیبة الصّغری و القسم الثانی فی ذکر العلمآء و الفقهآء و المحدّثین و المجتهدین من المتقدّمین و المتأخّرین و المعاصرین فرغ من تصنیفه سنه ثلث و ستّین و مأتین بعد الالف انتهی.
مؤلف در آخر کتاب تذکرة العلماء مینویسد:
علی ید مؤلّفها الحقیر مهدی بن نجفعلی الحسینی الرّضوی نسبا و العظیم آبادی اصلا و الرّسول فوری مسکنا نسبة الی محلّة من قصبة جعفر نگر من مضافات اثاوه عفا الله عن خطایاهما وجعل عقبیهما خیرا من دنیاهما رحم الله من دعائی بالعافیة و حسن العاقبة فی حیوتی و بالعفو و الرحمة من ربّ البریّة بعد مماتی. انتهی.