حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
17 اسفند 1396, 7:42
وی از فضلاء زمان و علماء دوران بود چنانچه جناب المیرزا حسین النّوری طاب ثراه در دارالسّلام می‌فرماید شیخ ائمّه عراق و افضل الاتقیاء علی الاطلاق معدن العلم و الفضل و السّداد شیخ المشایخ الشّیخ الجواد ابن الحبر الجلیل والرّاسخ فی علمی الحدیث و التّنزیل الّذی لم یر لعبادته و زهده نظیر و لا بدیل المولی الصّفّی الوفّی الشّیخ حسین النّجفی و ایضا در مقام آخر از او یک منام ذکر فرموده و هو هذا:
احدالعلمآء المبرّزین و الفقهاء المکرّمین ابتلی لوجع العین و اشتدّ و طال زمان الرّمد الی ان یئسوا منه فلزم داره و صار جلسا من اجلاس بیته فقدم تلک الاوقات رجل من فضلاء العجم زائرا و کان مبجلّا مکرّما، فزار المولی محمود (کلید دار) فلمّا جلس عنده سئل عنه الفاضل المزبور هل عندکم فی المشهد الغرویّ رجل یقال له السیّد محمّد الزّینی قال نعم و ما علمک به قال افمن مهرة فنّ الطّبابة رایت لیلة فی العجم مولای امیرالمؤمنین علیه السّلام فی المنام فقال لی اذهب به الی النّجف و عالج عین السیّد محمد الزّینی فانتبهت وامتثلت امره و‌ها انا متهیّئ لذلک فقام المولی من جنبه واذهب به الی بیت السیّد و استاذن و دخل و قال انّ معی احد فضلاء العجم یرید ان یعالج عینک فاستوحش و قال انّ لا اعطی بعد ذلک عینی بید العجم فقال انّه مامور بذلک ثمّ قصّ علیه رؤیاه ففرح و اذن له فاشتغل بالمعالجة فیما مضی فی ایّام قلیلة و قد ذهب ما کان به من الرّمد قال سلّمه الله تعالی و قد توسّل السیّد فی حال رمده بابیات انشأها هی:
ربّی بجاه المصطفی و آله خیر الوری من غائب و شاهد
اعد لعینی الظّیآء عاجلا یا خیر عوّاد بخیر عائد
اربع و عشر جعلتهم و سائلی الیک فی الشّدائد
یکفی جمیع النّاس جاه واحد فعافنی بجاه کلّ واحد
انتهی.