حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 فروردین 1398, 18:48
از افاضل کرام و علماء عظام معدود بوده و در علوم عقلیّه و فنون حکمیة مهارت کلیه داشت بسبب تبحّر در علوم مذکور کسی ار مثل خود نگاشت این امر زبان زد عوام و خواص اهل نجف است که علماء سابقین ولاحقین را بالفاظ ناپسندیده یاد مینمود چنانچه روزی میرزا حبیب الله رشتی که از اجلّه علماء نجف اشرف بوده یک مجلس منعقد کرد و علماء عهد خود را طلب نموده و شیخ هادی مذکور را هم طلب کرد وقتیکه شیخ آمده غلیان پیش کردند چون از غلیان کشیدن فارغ شد میرزای مذکور الصدر بعض مردم را حکم نموده که این را پک بکنید حسب الحکم میرزای مرحوم آنرا پاک کردند همان روز حکم تکفیرشان شد این حکایت را میرزا محمد حسین شهرستانی در کتاب موائد خود در حال حاج میرزا حبیب الله رشتی اشاره فرمودهاند انتهی.
و شیخ مذکور در سال 1322 یکهزار و سه صد و بیست و دو بعالم بقاء ارتحال نمود اللهم اغفره و ارحمه و اعف عنه سیّئاته بحرمة محمد و آله الطیبین الطاهرین.
از مصنفات اوست: السیّف المنتضی فی الرّد علی المرتضی و غیر ذلک من المصنّفات.