حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 اسفند 1397, 14:45
در زمان تألیف کتاب زنده بودهاند و در شب چهار شنبه 24 شعبان 1312 درگذشتهاند به مرض سل و بعد از نماز عشا در شب آخر شعبان در نجف به خاک سپرده شد.
این محمود اسمعیل الحسینی متولد نیمة جمادی الاولی 1230 در کودکی پدرش مرد و دائیش مجد الاشراف کفالت او را به عهده گرفت. در 1242 به اصفهان رفت و ابتدا در درس شیخ محمد تقی جد آقا نجفی حاضر شد و پس از فوت او بدرس میرسید حسن مدرس در 1259 عازم عتبات شد و به محضر شیخ انصاری رسید و تا شیخ زنده بود از محضر او استفاده ک رد و پس از فوت او خود به زعامت عالم تشیع انتخاب شد و تا 1291 در نجف بود. آنگاه به سامره رفت و تا آخر عمر در آنجا بود. در 1288 از راه بیابان به مکه معظمه رفت و امیر مکه از او دیدن نمود.
مرحوم حاجی میرزا حسن بسیار باهوش و خوش خلق و خوش صحبت و پر حافظه بود. اکثر قرآن را از حفظ داشت و جمیع دعاهای ماه رمضان و زیارات مختلفه را.
بسیار موق و مؤدب بود. عمدة شهرت آن مرحوم در سر قضیة رژی بود که فتوائی به نام او شهرت یافت که تا زمانی که تنباکوی ایران در دست خارجی است استعمال دخانیات حرام است و او نیز دنبال آن را گرفت تا به لغو امتیاز منجر شد. اما چون مسئله تأدیه غرامت را در نظر نگرفته و برای آن اقدام نکرده بود ضرر دیگری برای ایران پیش آمد و آن استقراض از بانک شاهنشاهی بود که داستان آن مفصل است. برادر مرحوم میرزا، میرزا اسدالله از اطبای معروف بود و پدرش هم سید محمود از نستعلیق نویسان بسیار خبره است. بقیة نسب وی از این قرار است: ابن اسمعیل بن فتح الله بن عابدین لطف الله بن محمد مؤمن الحسینی الشیرازی.